ความรักในฐานะและชื่อเสียง

ความรักในฐานะและชื่อเสียง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความรักต่อสถานะและชื่อเสียงนั้นเป็นคุณลักษณะอย่างหนึ่งที่มักจะสร้างความเสียหายย่อยยับให้เกิดขึ้นแก่บ้านเมืองและประเทศชาติ และเช่นเดียวกันนั้น มันยังทำให้มนุษย์ออกห่างจากศาสนาและโลกแห่งความเป็นจริง ถ้าหากเขาไม่แก้ไขตัวเองเสียตั้งแต่เริ่มต้น เมื่อถึงเวลาที่เขามีอำนาจในการปกครอง เป้าหมายสูงสุดของเขาจะกลายเป็นการได้ควบคุมเหนือประชาชน ไม่ใช่เพื่อการพัฒนาหรือปรับปรุงสังคมของเขาอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้เอง เมื่อมุอาวียะฮฺมาถึงกูฟะฮฺ เขาจึงขึ้นไปบนแท่นแล้วกล่าวว่า “ข้าไม่มีธุระอะไรต้องทำกับพวกเจ้าในเรื่องการนมาซและการถือศีลอด ความปรารถนาของข้าคือการได้ปกครองเหนือพวกเจ้าทั้งหลาย และข้าก็ทำสำเร็จแล้ว”

ความรักในฐานะและชื่อเสียง หมายถึงความรักในอำนาจการปกครอง การได้ครอบงำประชาชนให้อยู่ภายใต้คำบัญชาของเขา และลุ่มหลงต่อเกียรติยศชื่อเสียงจนหลงลืมความต่ำต้อยของตัวเอง ความรักในฐานะและชื่อเสียงเช่นนี้ ได้ถูกประณามไว้ทั้งโดยโองการจากอัล-กุรอาน และวจนะจากท่านศาสดา(ศ.) และบรรดาอิมามแห่งอะฮฺลุลบัยตฺ(อ.)

“ผู้ใดปรารถนาผลตอบแทนของปรโลกเราจะเพิ่มผลตอบแทนของเขาแก่เขา และผู้ใดปรารถนาผลตอบแทนของโลกดุนยา เราจะให้แก่เขาบางส่วนในสิ่งนั้น และสำหรับเขาจะไม่ได้ส่วนใดอีกในปรโลก” (อัล-กุรอาน 42/20)

อิมามญะอฺฟัร ศอดิก(อ.) กล่าวว่า “ผู้ใดก็ตามที่ปรารถนาสถานะและอำนาจ เขาได้ถูกทำลายแล้ว”

ท่านศาสดามุฮัมมัด(ศ.) ได้กล่าวว่า “จงระวังไว้! ผู้ที่อยู่ในอำนาจการปกครองของสังคมหนึ่งง เขาจะถูกนำตัวมาในวันแห่งการพิพากษาในลักษณะที่มือของเขาถูกมัดไว้กับคอ และถ้าหากเขาได้กระทำไปตามบทบัญญัติแห่งพระผู้เป็นเจ้าในระหว่างการปกครองของเขา อัลลออฺจะปล่อยพันธนาการจากมือของเขา แต่ถ้าหากเขาได้กระทำการกดขี่ประชาชน เขาจะถูกนำไปยังนรก นรกมันช่างเป็นสถานที่อันเลวร้าย”

แต่ต้องรำลึกไว้ว่า ความรักในฐานะและชื่อเสียงที่ถูกประณามนั้นคือ เมื่อมนุษย์อยากได้มันมาเพื่อตั้งตนเป็นผู้ปกครองและพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มันมาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง