اوج عروج انسان

 سعدى چقدر زيبا مى گويد :

 رسد آدمى به جايى كه به جز خدا نبيند

بنگر كه تا چه حد است مكان آدميت

 طيران مرغ ديدى تو زپاى بند شهوت

 به در آى تا ببينى طيران آدميت

 پرنده جاذبه زمين را دفع مى كند و به اعماق فضا پرواز مى كند . طيران مرغ ديدى ؛ يعنى مگر تو از مرغ كمترى كه پرواز مى كند ؟ مگر نديدى كه انسان چگونه پروازى كرد ؟ كه خدا در قرآن فرمود :

  » سُبْحَنَ الَّذِى أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَا الَّذِى بَرَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ ءَايَتِنَآ «

 با همين بدن به معراج رفت ؛ چون مى فرمايد : »أَسْرَى بِعَبْدِهِ « ، نه »بروحه « روح كه عبد نيست ، عبد مجموعه اى از تركيب بدن و روح انسان است . بنده خود را برد .