اگر كسى آبروى خودش را نريزد ، خدا آبروى او را نمى ريزد . كسى طبق قواعدى كه در كتاب شيخ بهايى آمده است ، كارهايى كرد كه يكى از اموات را در خواب ببيند ، اما آن مرده را در خواب نديد .
بعد با خود گفت : مؤلّف اين كتاب حرف دروغ و بى ربطى نوشته است . ما كه اين كارها را كرديم و خواب نديديم . شب شيخ را در خواب ديد و شيخ به او گفت : آنهايى كه من در آن كتاب نوشتم ، دروغ نيست ، ولى اموات همگى در برزخ آزاد نيستند . خداوند متعال بعضى از مرده ها را كه گرفتار رنج و بلا هستند را نمى خواهد به خواب زنده ها بياورد كه زنده ها در حقّ آنان خيال بد كنند و به آبروى آنها لطمه بخورد . خدا آبرودارى مى كند . تو به خاطر همين خواب نديدى .
اى كاش مردم نيز اين آبرودارى را از خدا ياد مى گرفتند تا غيبت ، تهمت و بى اعتبار كردن افراد از بين مى رفت و ريشه لطمه زدن به آبرو و زندگى خانواده ها خشك مى شد .
منبع : پایگاه عرفان