فارسی
شنبه 03 آذر 1403 - السبت 20 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
0
نفر 0

دنياى عجيب حيوانات‏

بدن برخى از حيوانات داراى قوه برق است، آن هم در حدى كه اگر به دشمن بزند او را خشك مى كند، ولى اين حيوانات در تمام برخوردها از اين قوه استفاده نمى كنند، تنها وقتى به دشمن خود برخورد مى كنند، آن هم وقتى كه حس كنند كه دشمن قصد سويى دارد، به مقدار لازم از بدن خويش برق بيرون مى دهند و از چند قدمى با فرستادن الكتريسته به سوى دشمن، كار دشمن را ساخته و او را از پاى در مى آورند.

اينان چرا همه را دشمن خود نمى دانند؟ دشمن را از كجا مى شناسند؟ از قصد دشمن چه گونه خبر مى شوند؟ به چه صورت به اندازه اى كه دشمن نابود شود برق از بدن خود بيرون مى فرستند؟ مولد و كارخانه اين برق در كجاى بدن آن هاست؟ بدن آن ها كه همانند ساير حيوانات، گوشت و پوست و خون و استخوان و رگ و پى است! شما از وضع اين نوع حيوانات جز كارگردانى عالمى مدبر، حكيمى آگاه، قادرى توانا، چيز ديگرى مى فهميد؟ آيا اسم اين برنامه و حركت را جز هدايت الهى چيز ديگرى مى گذاريد؟!!

بعضى از حيوانات كه در دريا زندگى مى كنند، در مقابله با دشمن از خود رنگ پخش مى كنند، در حالت عادى در آب مى گردند، همين كه از دور، چشمشان به دشمن مى افتد و حس مى كنند كه دشمن به سوى آن ها هدف گيرى كرده در اطراف خود رنگ سياه پخش مى كنند و خويش را در لابه لاى رنگ از دسترس دشمن دور نگاه داشته و از منطقه دور مى شوند!

اينان از كجا دشمن را مى شناسند؟ در حالى كه در اطراف آنان هزاران هزار جانور زندگى مى كنند و براى هيچ يك رنگ پخش نمى كنند.

كارخانه رنگ سازى در كجاى بدن آن هاست؟ اين همه معلومات را از كجا آموخته اند؟

آيا مسئله اى جز هدايت الهى در اين نوع از حيوانات و ماهيان دريا چيز ديگرى هست؟!

برخى از ماهيان دريا كه در اعماق آب در آن جايى كه نور خورشيد نمى رسد زندگى مى كنند، اينان براى يافتن طعمه از پس گردن خود توليد روشنايى مى كنند، به اين معنى كه وقتى نيازمند به غذا مى شوند، به اندازه كمى گردن خود را پايين مى اندازند، اطراف آنان از نورى كه از پس گردنشان مى درخشد روشن مى شود؛ در سايه اين روشنايى شروع به صيد مى كنند، چون دشمن را ببينند، سر خود را به سرعت بالا برده و اطراف خود را تاريك كرده و در تاريكى فرار مى كنند.

كارخانه مولد نور در كجاى بدن آن هاست؟ از كجا به اين نور پى برده اند و از كجا فهميده اند كه وقتى سر خود را به طرف بالا ببرند، اتصالى حاصل شده و نور مى درخشد؟

و از كجا دانسته اند كه با بالا بردن سر، اتصال قطع مى شود و چراغ خاموش مى گردد؟

دوست و دشمن را از كجا به اين خوبى تشخيص مى دهند؟ آيا جز هدايت الهى منبع ديگرى براى فهم اين همه مسائل براى آن ها هست؟!

 

 


منبع : پایگاه عرفان
0
0% (نفر 0)
 
نظر شما در مورد این مطلب ؟
 
امتیاز شما به این مطلب ؟
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب

حكايت گرگان و كرمان‏
حکایت گرسنگى شقيق بلخى‏
مرا قدرت ازدواج نیست!
دنياى عجيب حيوانات‏
هجرت‏
صفات شيعيان‏
على را برايم توصيف كن‏
خانه‏اى دو در
مخالفت با هواى نفس اساس پاكى‏ها
حکایت ترجيح خدا بر همه چيز

بیشترین بازدید این مجموعه

دامادی که شب عروسی غذایش را بخشید!
استغفار ماهيان دريا براى طالب علم
حكايت گرگان و كرمان‏
حكايتى از رمى جمرات‏
گردنبند با برکت حضرت زهرا(س)
حکایت گرسنگى شقيق بلخى‏
حکایت خدمت به پدر و مادر
صبر ديندارن بر مصائب‏
حالتان چطور است؟
حكايت گرگان و كرمان‏

 
نظرات کاربر

پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^