كلمه شيعه در اين آيه شريفه آمده است:
« وَ إِنَّ مِن شِيعَتِهِ لاَءِبْرَ هِيمَ »
از شيعيان او، ابراهيم بود. او كيست كه ابراهيم اقتدا به او كرده است و به تعبير قرآن كريم شيعه او بوده است. ضمير « شيعته » به چه كسى برمى گردد؟ چون مى گويد « انّ » يعنى بى ترديد، ابراهيم شيعه بوده است. براى پيدا كردن اين اشاره، بايد آيات قبل را ببينيم. اين ضمير به حضرت نوح عليه السلام برمى گردد و پروردگار مى فرمايد:
اى مردم! اگر ابراهيم از طريق شيعه بودن ابراهيم شد. يعنى يك مأموم واقعى براى پيغمبر قبل از خود بود.
ابراهيم از ابتداى جوانى با كمال خلوص و پاكى واقعى براى نوح عليه السلام عمل كرد. از راه شيعه واقعى بودن براى نوح عليه السلام ابراهيم شد.
كسى بدون حركت مثبت و اقتدا به انبياى خدا به جايى نمى رسد. مردمى كه به انبيا اقتدا نكردند. قرآن وقتى مى خواهد چهره شان را نشان بدهد، مى فرمايد:
« أُوْلئِكَ كَالأَْنْعَـمِ »
آنان مثل چهارپايان هستند. چون هيچ امتيازى با چهار پايان نداشتند.
آدم بايد از جهت ايمان و اخلاق و خدمت و مهرورزى برترى بر حيوانات داشته باشد. هر چه زن بى حجاب در اروپا و آفريقا و آمريكا و آسياست چه امتيازى بر حيوانات دارند. چرا اين قدر پروردگار از حضرت مريم تعريف كرده
است كه مى فرمايد:
« أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا »
مريم در اوج قله عفت بود. مريم در نهايت عفت و پاكدامنى بود، در آيه ديگر مى گويد:
« وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ »
مادر مسيح جزء صديقان عالم است؛ يعنى در وجود حضرت مريم انحراف ديده نشده است.
« وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الِْمحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا قَالَ يَـمَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَـذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ »
مريم با شيعه و پيرو بودن نسبت به زكريا، مريم شد.
منبع : پایگاه عرفان
