در نهج البلاغه آمده است:
«قالَ عليه السلام لِقائِلٍ، قالَ بِحَضْرَتِهِ، اسْتَغْفِرُ اللَّه، ثَكَلَتْكَ امُّكَ»
وقتى شخصى در محضر امام عليه السلام گفت: «استغفر اللّه»، حضرت رنجيده خاطر و ناراحت شدند، چرا كه اين گناهكار معنى توبه را نفهميده است. از جهل، بى خبرى و ناآگاهى او ناراحت شد و فرمود: مادرت به عزايت بنشيند، اين توبه اى كه تو دنبال آن مى گردى، اين نيست كه انجام دادى. بلكه حروفى بود كه بر زبان تو جارى شد. و تو را پاك نمى كند. خداوند متعال توبه را براى پاك شدن آلودگان مقرّر كرده است.
بعد حضرت فرمودند:
«أَتَدْرى ما الْاسْتِغْفارُ، الْاسْتِغْفارُ دَرَجَةُ العِلّيّين وَ هُوَ اسْمٌ واقِعٌ عَلى سِتَةِ مَعَانٍ»
توبه داراى شش جزء است:
منبع : پایگاه عرفان