در ابتداى مطالب، گفتيم كه كتاب خدا، در آيات زيادى وعده و سند داده است، كه تمام كوشش هاى مثبتى را كه ايمان به خدا و قيامت بدرقه آن است، در دنيا و آخرت به نتيجه مى رساند. نتايج دنيايى آن محدود است، اما نتايج آخرتى آن، نامحدود است.
از كسى كه روزه ماه رمضان را عمداً خورده است، روزى كه به عمد افطار كرده است، دو نوع جريمه دارد و هر كدام از آنها را انتخاب كند، كافى است؛ يا شصت و يك روز بايد روزه بگيرد و يا شصت مسكين را طعام بدهد. در آن شصت و يك روز روزه، سى و يك روز آن بايد پى در پى باشد. زمان را قبلًا بايد انتخاب كند. اگر آن سى و يك روز واجب را بى خبر، شروع به گرفتن كرد، بيست و نه روز آن را گرفت، روز سى ام عيد قربان بود. در روز عيد قربان، روزه گرفتن حرام است، كل آن روزه ها باطل است و دوباره بايد از سر بگيرد.
مسيرى را كه آدم طى مى كند، بايد از اول مواظبت كند كه اين مسير به شيطان، شيطنت، هواى نفس و آلودگى برنخورد. اگر برخورد، كل زحمت قبل نابود مى شود و دوباره بايد شروع كند.
منبع : پایگاه عرفان