ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 301

خواری و خفت در بند دامی كه فكر می كرد مرا در آن ببيند گرفتار شد، و اگر رحمت تو نبود، آنچه بر سر او آمد، نزديك بود به سر من آيد.

و چه بسيار حسودی كه به خاطر من اندوه و غصه گلوگيرش شد، و شدّت خشمش نسبت به من در گلويش پيچيد، و با نيش زبان مرا آزار داد، و به عيوب خودش به من طعنه زد، و آبرويم را نشانه تيرهای حسدش قرار داد، و صفات ناپسندی كه در وجود خودش بود، به گردن من انداخت، و با مكرش مرا دچار شدّت خشم كرد، و با نيرنگش آهنگ من نمود. ای خدای من! با فرياد خواهی از تو صدايت زدم، در حالی كه به سرعت اجابت دعايم اطمينان داشتم، و آگاه بودم كه هر كس در سايه حمايتت پناه گيرد، مورد ستم قرار نگيرد، و هر كس به پناهگاه ياری تو ملتجی شود، گرفتار ترس و وحشت نمی شود، و تو مرا به قدرتت از سختی و شرّ او حفظ كردی.

و چه بسيار ابرهای ناپسند و تيره و زشتی كه از آسمان زندگيم برطرف فرمودی، و ابرهای نعمتی كه بر من باريدی، جويبارهای رحمتی كه در كشت زار حياتم روان كردی، و چه بسيار جامه های عافيتی كه بر من پوشاندی، و چشمه های حوادثی كه به خاك انباشتی، و پرده غم هايی كه از دلم برطرف كردی.

و چه بسيار گمان نيكی كه به تو داشتم، و تو آنها را محقق ساختی، و نداری و فقری كه جبران فرمودی، و افتادنی كه دستم را گرفتی و از آن بلند كردی، و مسكنت و فقری كه به غنا و ثروت تغيير دادی. همه اينها از روی نعمت دهی و احسان تو بود، و من در عين غرق بودن در تمام آن مواهب و الطاف، نسبت به نافرمانيت در تلاش و كوشش بودم؛ ولی بدكاريم و زشتی كردارم، تو را از كامل كردن احسانت در حق من باز نداشت، و اين احسانت مرا از ارتكاب علل خشم تو منع نكرد.