ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 311

تهيدست، و مضطّر به درگاه توام، تو را می خوانم.

ای خدای من! از ناتوانی وجودم، نمی توانم نسبت به آنچه به دوستانت وعده دادی شتاب ورزم، و از آنچه دشمنانت را از آن برحذر داشتی، دوری كنم، و از اندوه زيادم و وسوسه نفسم، به تو شكايت می كنم.

خدای من! به خاطر زشتی باطنم رسوايم مكن، و به گناهم هلاكم مساز. تو را می خوانم و تو مرا اجابت می كنی؛ گر چه هنگامی كه تو مرا می خوانی، در اجابتت كندی می كنم.

هر حاجتی كه دارم، از تو می طلبم و هر كجا و در هر موقعيّتی كه باشم، رازم را به تو می سپارم. غير تو كسی را نمی خوانم، و به احدی جز تو اميد ندارم.

لبّيك؛ لبّيك؛ شكايت كسی را كه به درگاهت شكايت كند می شنوی، و به آن كه به حضرتت اعتماد كند رو می كنی، و هر كه به دامان رحمتت در آويزد، از ناراحتی و رنج خلاصش می كنی، و هر كه به تو پناه آورد، غم و اندوهش را بر طرف می كنی.

خدای من! به خاطر كمی شكرم از خير آخرت و دنيا محرومم مكن و گناهانی كه از من خبر داری بيامرز. اگر مرا عذاب كنی، من همان ستمكار، مقصّر، ضايع كننده، گناهكار، كوتاهی كننده، سست رأی، و ساده لوح و كودن نسبت به نصيب و بهره خويشم و اگر مرا بيامرزی، تو مهربان تری مهربانانی!