ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 964

ساعت يازدهم: پيش از زرد شدن خوشيد تا زرد شدن آن است كه به حضرت عسگری عليه السّلام منسوب است: يا اول بی آغاز، و ای آخر بی پايان، ای پاينده ای كه برای ديرينگی اش نهايتی نيست، ای عزيزی كه برای عزّتش گستنی نيست، ای چيره ای كه سلطنتش بدون ضعف است، ای كريم به دوم نعمتش، ای جبّار و عزّت بخش اوليايش، ای آگاه به دانايی اش، ای دانا به توانايی اش، ای توانا به ذاتش، از تو می خواهم به حق حسن بن علی (درود خدا بر او و ايشان) و او را پيش می اندازم پيشاپيش خواسته هايم اينكه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی، و با من چنين و چنان كنی. ساعت دوازدهم: از زرد شدن خورشيد است تا غروب آن، كه به امام عصر عليه السّلام منسوب است: ای كه به حقيقتش از بندگانش يگانه و ممتاز مانده، ای آن كه به كارش، از آفريدگانش بی نياز گشته، ای آن كه حقيقتش را به لطفش بر بندگان شناسانده، ای آن كه اهل طاعتش را به خشنودی اش كشانده، ای آن كه اهل محبّتش را بر سپاسگزاری ياری داده، ای آن كه با دينش بر آنان منّت نهاده، و به هديه اش بر اينان لطف نموده، از تو می خواهم به حق جانشين شايسته بر تو، و به وسيله او به درگاهت زاری می نمايم، و او را پيش می اندازم پيشاپيش خواسته هايم اينكه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و با من چنين و چنان كنی، خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست آن صاحبان فرمنی، كه فرمان دادی به طاعتشان، و بستگانی كه به پيوند با آنان فرمان راندی، خويشاوندانی كه امر نمودی به دوستی شان، و سرپرستانی كه به شناسايی حقّشان فرمان دادی، و اهل بيتی كه از آنان