ترجمه نهج البلاغه، ص: 355

ای بندگان خدا، بدانيد اهل تقوا هم از دنيای گذار و هم از آخرتی كه می آيد سود بردند، با اهل دنيا در دنيايشان شريك شدند، و اهل دنيا در آخرت آنان شريك نگشتند. در دنيا از راه حلال در بهترين مسكن ساكن شدند، و بهترين خوراكی را نوش جان نمودند، از دنيا بهره بردند آنچنان كه خوشگذرانان بهره بردند، و از آن كام گرفتند بدان گونه كه سركشان گردنفراز كام گرفتند، سپس با توشه ای رساننده به سر منزل نجات از دنيا گذشتند، و با تجارتی پر سود به آخرت سفر كردند. در دنيايشان به لذت بی رغبتی به دنيا رسيدند، و يقين كردند كه در آخرت همسايگان حقّند.

دعايشان بی جواب نمانَد، و نصيبشان از لذت دنيا كاستی نيابد.

بندگان خدا! از مرگ و نزديك بودنش حذر نماييد، و برای آن ساز و برگ آماده كنيد، مرگ با امری عظيم، و حادثه ای بزرگ می آيد. به خيری كه با آن شرّی نيست، يا شرّی كه با آن خيری نمی باشد. چه كسی به بهشت از كسی كه كار بهشتی كند نزديك تر است؟ و چه كسی به جهنّم از آن كه عمل جهنّمی كند نزديكتر است؟ شما رانده شده های مرگ هستيد، اگر بايستيد به دستش می افتيد، و اگر فرار كنيد شما را خواهد يافت، مرگ ا ز سايه شما با شما همراه تر است، و با زلفتان گره خورده، و دنيا به دنبال شما درنَوَرديده می شود.

برحذر باشيد از آتشی كه عمقش ناپيدا، و حرارتش شديد، و عذابش تازه است: جايی كه رحمت در آن نيست، ناله و فرياد كسی را نمی شنوند، و اندوهی را برطرف نمی كنند. اگر بتوانيد كه خوفتان از خدا شديد، و گمانتان به او نيكو باشد بين اين دو واقعيت جمع كنيد، زيرا حسن ظنّ عبد به پروردگارش به ميزان ترس او از خداست، و بهترين مردم در گمان