چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 323

«وَ الاستعدادِ لِلْمَوْتِ قَبْلَ نُزُولِ الفَوْتِ» «1» توشه برداشتن برای برزخ است و آمادگی قبل از مرگ.

حضرت زهرا عليها السلام بعد از ظهر حسنين عليهما السلام را می خواباند و می فرمود: می خواهم امشب نخوابيد، بعد از ظهر بخوابيد تا شب بيست و سوم بيدار باشيد.

خيلی شيرين است كه سلطان هستی به گدا بگويد: تو ميهمان خودم هستی.

سلاطين، گدا را دعوت نمی كنند، اما او فرموده: همه گدايان شب بيست و سوم بيايند.

چرا؟ چون می خواهد ما را بيامرزد. ما نمی گوييم كه ما را بيامرزد؛ چون خودش گفته است كه شما را می آمرزم، گناهان شما را پاك می كنم و اضافه تر نيز به شما می بخشم. دل شما را روشن می كنم و به روح شما نور می بارم.

اين شب، بركت سفره ام سی هزار برابر شب های ديگر است:

«لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» «2»

بهتر از هزار ماه. برابر با سی هزار شب برای شما سفره می اندازم. مگر چقدر ما را دوست دارد؟

به حضرت موسی عليه السلام فرمود: فلان شخص را می شناسی؟ عرض كرد: بله، فرمود: او تا كنون با من خوب نبوده و توبه نيز نكرده است. من بلايی به سرش آوردم كه نمونه ندارد، عرض كرد: خدايا! چه بلايی؟ خطاب رسيد: لذت مناجات را از او گرفتم. چه بلايی از اين بالاتر؟

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 74/ 95، باب 5، حديث 1؛ «فَإنّ النورَ إذا وَقَعَ فِی القَلْبِ انْشَرَحَ وَ انْفَسَحَ فَهَلْ لِذلكَ مِنْ عَلامةٍ؟ التَّجافِی عَنْ دارِ الغُرُورِ و الإنابَةُ إلی دارِ الخُلُود وَ الاستعدادِ لِلْمَوْتِ قَبْلَ نُزُولِ الفَوْتِ.»

(2)- قدر (97): 3؛ «شب قدر، بهتر از هزار ماه است.»