حلال و حرام مالی، ص: 163

از شنيدن حرف آنها و اين آيه لذت می برند. اگر به شما نيز بگويند، چگونه لذت می بريد؟ فرض كنيد ما در رختخواب افتاديم و خانواده از ما دست كشيده اند و دكتر نيز گفته است: چند نفس بيشتر نمانده، هيچ كس نيز برای ما نمی تواند كاری كند، ما گذشته و آينده خود را داريم می بينيم، آن گاه اين صدا را بشنويم:

«يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ* ارْجِعِي إِلی رَبِّكِ»

آن قبلی ها می گفتند: ما را به دنيا برگردان، اما اينجا اين ها به اين گروه می گويند:

به سوی ما برگرد:

«ارْجِعِي إِلی رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً* فَادْخُلِي فِي عِبادِي* وَ ادْخُلِي جَنَّتِي» «1»

فكر می كنيد چه حالی به آن محتضر دست می دهد؟ به خدا قسم اگر خدا او را برگرداند، به او بگويد: اين خطابی كه شنيدی، لذت و نشاطش را برای بندگان من تعريف كن، قابل تعريف نيست. كسی نمی تواند اين حال را تعريف كند.

وجود مبارك امام صادق عليه السلام می فرمايد:

آخرين آيه سوره مباركه «و الفجر» خطاب به امام حسين عليه السلام است و نام ديگر اين سوره «سورة الحسين» است. خداوند اين سوره را در قرآن به نام حضرت ابی عبدالله الحسين عليه السلام نازل كرده است، به خاطر همين آيه آخر بوده است. «2»

______________________________
(1)- فجر (89): 27- 30؛ «ای جان آرام گرفته و اطمينان يافته!* به سوی پروردگارت در حالی كه از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد.* پس در ميان بندگانم درآی* و در بهشتم وارد شو.»

(2)- بحار الأنوار: 24/ 93، باب 34، حديث 6؛ «أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام اقْرَءُوا سُورَةَ الْفَجْرِ فِي فَرَائِضِكُمْ وَ نَوَافِلِكُمْ فَإِنَّهَا سُورَةُ الْحُسَيْنِ وَ ارْغَبُوا فِيهَا رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَقَالَ لَهُ أَبُو أُسَامَةَ وَ كَانَ حَاضِرَ الْمَجْلِسِ كَيْفَ صَارَتْ هَذِهِ السُّورَةُ لِلْحُسَيْنِ عليه السلام خَاصَّةً فَقَالَ أَ لَاتَسْمَعُ إِلَی قَوْلِهِ تَعَالَی يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلی رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي إِنَّمَا يَعْنِي الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا فَهُوَ ذُو النَّفْسِ الْمُطْمَئِنَّةِ الرَّاضِيَةِ الْمَرْضِيَّةِ وَ أَصْحَابُهُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ الرضوان [هُمُ الرَّاضُونَ ] عَنِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ رَاضٍ عَنْهُمْ وَ هَذِهِ السُّورَةُ فِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عليه السلام وَ شِيعَتِهِ وَ شِيعةِ آلِ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً فَمَنْ أَدْمَنَ قِرَاءَةَ الْفَجْرِ كَانَ مَعَ الْحُسَيْنِ عليه السلام فِي دَرَجَتِهِ فِي الْجَنَّةِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.»