حلال و حرام مالی، ص: 488
«اوصيكما» سخن با دو نفر است. «كما» در عربی، ضمير تثنيه است؛ يعنی امام حسن و امام حسين عليهما السلام. هر دوی شما را به تقوای الهی سفارش می كنم و به اين كه زندگی خود را از آلوده شدن به معصيت، گناه و انحراف حفظ كنيد.
دل، جان و وجود خود را صرفاً برای امور مادی هزينه نكنيد: «و أن لاتبغيا الدنيا» گرچه دنيا دنبال شما بدود. شما بايد رابطه خود را با دنيا نظم بدهيد، به كيفيتی كه هيچ محروميتی از دنيا برای شما نيايد و اين دنيای شما، آخرت ساز باشد.
دين هيچ نوع محروميتی را نمی پسندد. ارتباط شما با دنيا بايد به كيفيتی باشد كه مهر اهل دنيا و اسارت نسبت به دنيا به شما نخورد. آزادی خود نسبت به دنيا را حفظ كنيد.
«و لا تأسفا علی شی ء منها زوی عنكما»
اگر روزی ديديد در گوشه ای از زندگی دنيای شما كمی و كاستی پيدا شده است، سفره امروز شما مانند ديروز نبوده، توان خريد اجناس خيلی بالا را پيدا نكرديد، خود و دل را در غصّه اين كمبودها خرج نكنيد؛ چون دل خيلی عزيزتر از اين است كه در غصّه اين امور مادی و معمولی هزينه شود. اين ها اموری است كه با فرستادن ملك الموت، تمام اين ها را از شما می گيرند. می خواهی در عالم برزخ هم يقه پاره كنی؟ بنشينی و گريه كنی؟ رابطه شما بايد رابطه ای باشد كه در هنگام قطع رابطه تأسف، غصّه و حزن برای شما به وجود نيايد.
اين نصيحت خيلی جالبی است كه: تو خيلی بالاتر از اين هستی كه قلبت برای غصه خوردن برای اشياء معمولی هزينه شود؛ كه چرا او دارد و من ندارم؟ چرا اين چيز را از مكّه برای آن عروسش آورده، برای من نياورده است؟ چرا كسب امروزم
