صبر از ديدگاه اسلام، ص: 262

به تو گفتند: تو نزد خدا آبرو داری، تو برای ما توبه كن و از خدا برای ما طلب

مغفرت كن، كه اگر تو به جای آنها توبه كنی، من آنها را می آمرزم.

برادران حضرت يوسف عليه السلام به حضرت يعقوب عليه السلام گفتند:

قَالُواْ يَأَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَآ إِنَّا كُنَّا خَطِئِينَ » «1» تو برای ما طلب مغفرت كن، او نيز قبول كرد و استغفار و طلب مغفرت كرد و خدا آن گنهكاران را آمرزيد.

چه می دانيم كه رحمت خدا چه می كند. كسی كه شصت سال در ربا بوده و فرزندانش نجاتش دادند، از حساب ها بالكل كه پاك شد، خدا بگويد: با ما ديگر حسابی ندارد، پس بخشيديم.

صبر در مقابل گناه، كه تلخ است و ممكن است در كنار گناه، دچار فشار شديد درونی و بيرونی باشد، بسيار ارزشمند است. فشار درونی به او فشار بياورد كه چند ميليون تومان پول، يا هزار متر زمين است، فعلًا كه با فتنه می شود به دست آورد، همه دارند می خورند، تو هم يكی مانند آنها.

خيلی جالب است كه برای ارتكاب گناه، بر گنهكاران تكيه می كنند، «2» به جای اين كه بر خدا تكيه كنند كه فرموده گناه نكنيد، بر گناهكاران تكيه می كنند تا در درون خود مجوز درست كنند، می گويند: همه دارند می خورند، می برند، از دولت، از ملت، زمين ها را با نام خودشان می كنند، ما اگر اين كار را نكنيم، به ما می گويند: بدبخت و بی عرضه.

______________________________
(1)- يوسف 97: 12؛ «گفتند: ای پدر! آمرزش گناهانمان را بخواه، بی ترديد ما خطاكار بوده ايم.»

(2)- بحار الأنوار: 68/ 151، باب 63؛ «وَ قَالَ الْبَاقِرُ عليه السلام مَنْ تَوَكَّلَ عَلَی اللَّهِ لَا يُغْلَبُ وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ لَا يُهْزَمُ.»