فارسی
شنبه 10 شهريور 1403 - السبت 24 صفر 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

صبر از ديدگاه اسلام، ص: 264

رمضان 1385

الحمدلله رب العالمين و صلّی الله علی جميع الانبياء والمرسلين

وصلّ علی محمد و آله الطاهرين.

اهل سنت و شيعه روايت مهمی را از وجود مبارك پيامبر عظيم الشأن اسلام صلی الله عليه وآله در مهم ترين كتاب ها نقل كرده اند كه متن روايت اين است:

«الحَياءُ زِينَهٌ وَ التقوی كَرَمٌ وَ خَيْرُ المراكب مَركب الصَبْرِ» «1»

رسول خدا صلی الله عليه وآله می فرمايند: حيا، زينت، زيبايی و آرايش روح انسان است. حيا مربوط به موقعيتی است كه بيننده ای انسان را دارد می بيند و اين حالت عالی درونی سبب می شود كه آدمی در برابر بيننده، در عمل و اخلاق، ادب در زبان و روش را رعايت كند.

البته حيای همراه با معرفت، اين معنا را به انسان نشان می دهد كه هيچ كجای اين عالم از بيننده محترم خالی نيست. اين بيننده يا انسانی وابسته به ما است، مانند پدر و مادر، زن و فرزند، يا مردم كه اغلب آنان افراد محترمی هستند.

در ميان مردم افرادی كه ارزش های انسانی خود رابه باد داده باشند كم هستند.

البته اسلام آنها را انسان نمی داند، ولی از برگشت آنها به مدار انسانيت نااميد نيست. اميد اسلام به برگشت افراد تا كجاست؟ تا هنگامی كه پرده آخرت كنار نرفته و آثار آخرت خودش را نشان نداده است. انسان تا آن وقت مهلت دارد كه با پروردگار عالم آشتی كند و گذشته خود را جبران كند و اگر وقت ندارد، وصيّت كند كه برايش جبران كنند.

بنابراين، اميد اسلام به بازگشت انسان، اميدی اصولی است. هيچ گاه كسی را در وسط راه ترك و يا رد نمی كند و او را غير قابل بازگشت به خدا نمی داند. چنان كه وجود مبارك حضرت سيدالشهداء عليه السلام تا لحظات آخر عمر خويش با همين اميد

______________________________
(1)- شرح نهج البلاغه: 1/ 319.




پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^