صبر از ديدگاه اسلام، ص: 144

و مسلمان شده ام، «1» پدرم مرده است، اما خانواده ام، مادر، برادرها و خواهرهايم مسيحی هستند. من حاجی شده ام. آيا می توانم به خانه بروم و با آنها زندگی كنم؟

فرمود: آيا خانواده شما شراب خوار هستند؟ شراب نجس است و ضرر دارد، اسلام آن را حرام كرده است. اگر كسی از اين قانون دين خوشش نمی آيد، برود آن

قدر بخورد تا سر از جهنم درآورد. مشروب كبد، سلول های مغز و اعصاب را از بين

می برد، كليه ها را از كار می اندازد و خود شرابخوار و اطرافيان را به خاك سياه می نشاند. «2» عرض كرد: يابن رسول الله! خانواده ام اهل مشروب نيستند. امام صادق عليه السلام فرمودند: آيا گوشت خوك می خورند؟ گفت: نه، خانه ما در كوفه است و گوشت خوك نيست كه بخورند.

گوشت خوك حرام است، چرا؟ چون آثار زيانباری دارد. بعضی ها می گويند:

زمانی آثار زيانبار داشت، اما اكنون دستگاهی درست كرده اند كه گوشت خوك را در حرارت و زمان معين قرار می دهند، ميكروب هايش را می كشند و ضررهای آن را از بين می برند. ديگر چرا حرام است؟

اسلام می گويد: همه خوراكی ها، نه فقط در بدن شما اثر می گذارد، بلكه در روح شما نيز اثر می گذارد. آثار بی غيرت كردن گوشت خوك را با چه كارخانه ای می خواهيد از بين ببريد؟ تحريك هيجانات شهوت حرام را از كجای گوشت خوك می خواهيد نابود كنيد؟

آن مسيحی عرض كرد: گوشت خوك نمی خورند. امام صادق عليه السلام فرمودند:

______________________________
(1)- الكافی: 2/ 160، باب البر بالوالدين؛ «زَكَرِيَّا بْنِ إِبْرَاهِيمَ قَالَ كُنْتُ نَصْرَانِيّاً فَأَسْلَمْتُ وَ حَجَجْتُ فَدَخَلْتُ عَلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام فَقُلْتُ إِنِّی كُنْتُ عَلَی النَّصْرَانِيَّهِ وَ إِنِّی أَسْلَمْتُ فَقَالَ وَ أَیَّ شَیْ ءٍ رَأَيْتَ فِی الْاءِسْلَامِ قُلْتُ قَوْلَ اللَّهِ عز و جل ما كُنْتَ تَدْرِی مَا الْكِتابُ وَ لَا الْاءِيمانُ وَ لكِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشاءُ فَقَالَ لَقَدْ هَدَاكَ اللَّهُ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ اهْدِهِ ثَلَاثاً سَلْ عَمَّا شِئْتَ يَا بُنَیَّ فَقُلْتُ إِنَّ أَبِی وَ أُمِّی عَلَی النَّصْرَانِيَّهِ وَ أَهْلَ بَيْتِی وَ أُمِّی مَكْفُوفَهُ الْبَصَرِ فَأَكُونُ مَعَهُمْ وَ آكُلُ فِی آنِيَتِهِمْ فَقَالَ يَأْكُلُونَ لَحْمَ الْخِنْزِيرِ فَقُلْتُ لَا وَ لَا يَمَسُّونَهُ فَقَالَ لَا بَأْسَ فَانْظُرْ أُمَّكَ فَبَرَّهَا فَإِذَا مَاتَتْ فَلَا تَكِلْهَا إِلَی غَيْرِكَ كُنْ أَنْتَ الَّذِی تَقُومُ بِشَأْنِهَا وَ لَا تُخْبِرَنَّ أَحَداً أَنَّكَ أَتَيْتَنِی حَتَّی تَأْتِيَنِی بِمِنًی.»

(2)- الكافی: 2/ 278، باب الكبائر؛ «أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام يَقُولُ مَنْ زَنَی خَرَجَ مِنَ الْاءِيمَانِ وَ مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ خَرَجَ مِنَ الْاءِيمَانِ وَ مَنْ أَفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مُتَعَمِّداً خَرَجَ مِنَ الْاءِيمَانِ.»