عقل: كليد گنج سعادت، ص: 205

[غزنوی تكيه زدند. از دوره سلطنت مودود تا عهد پادشاهی ابراهيم بن مسعود مدتی ميان سلجوقيان و غزنويان جنگ و ستيز ادامه داشت تا سلطان ابراهيم و ملكشاه صلح كردند بر اين كه هيچ يك از جانبين قصد مملكت ديگری نكند. شاهان غزنوی پس از شكست مسعود از سلجوقيان تنها به افغانستان و سيستان و ولايت سند اكتفا كردند، ليكن به تدريج دايره حكومت ايشان تنگ تر شد، خاصه كه سلاطين غوری در اين ميان قوت می گرفتند و قلمرو حكومتشان وسعت می يافت، و حتی غزنين را نيز در اواخر عهد غزنويان يعنی در پايان سلطنت خسرو شاه بن بهرامشاه (547- 555 ق) از دست آنان بيرون آوردند. بنا به بعضی اقوال، پايتخت غزنويان بعد از اين واقعه به لاهور انتقال يافت تا آن شهر را نيز به سال 583 ق غياث الدين غوری تسخير كرد و خسرو ملك آخرين پادشاه غزنوی را مقيد و محبوس كرد و سپس او و همه شاهزادگان غزنوی را از ميان برد. افراد سلسله غزنوی و سال جلوس آنان از اين قرار است: ناصر الدوله سبكتگين (جل 367 ق/ 977 م)، اسماعيل بن سبكتگين (جل 387 ق/ 997 م)، يمين الدوله محمود بن سبكتگين (جل 389 ق/ 999 م)، جلال الدين محمد بن محمود (جل 421 ق/ 1030 م)، ناصر الدين مسعود (اول) بن محمود (جل 421. ق/ 1030 م)، جلال الدوله محمد بن محمود برای بار دوم (جل 433 ق/ 1031 م)، شهاب الدوله ابو سعد مودود بن مسعود (جل 433 ق/ 1031 م)، مسعود (دوم) ابن مودود (جل 440 ق/ 1048 م) بهاء الدوله ابو الحسن ابن مسعود (اول) (جل 440 ق/ 1048 م)، عز الدوله عبد الرشيد ابن محمود (جل 441 ق/ 1049 م)، [طغرل غاصب كه غلام محمود بود، 40 روز حكومت كرد و در سال 444 درگذشت ]، جمال الدوله فرخزاد بن مسعود (جل 444 ق/ 1052 م)، ظهير الدوله ابراهيم بن مسعود (جل 451 ق/ 1059 م)، علاء الدوله مسعود (سوم) (جل 492 ق/ 1099 م)، كمال الدوله شيرزاد بن مسعود (جل 508 ق/ 1114 م)، سلطان الدوله ارسلام شاه بن مسعود (جل 509 ق/ 1115 م)، يمين الدوله بهرامشاه ابن مسعود (جل 512 ق/ 1118 م)، معز الدوله خسرو شاه بن بهرام (جل 547 ق/ 1152 م)، تاج الدوله خسرو ملك بن خسرو شاه (جل 555 ق/ 1160 م ف 582 ق/ 1186 م). ر ك:

فرهنگ معين، ج 6، مدخل غزنويان.]

[ (28). بچه های اين زمان تون حمام را نديده اند، تون حمام بيرون حمام بود و با پله های فراوان به پايين می رفت. در حقيقت، دخمه ای بود پر از وسايل سوخت. اين وسائل هم دودزا بود]