عقل: محرم راز ملكوت، ص: 126

اموال؟ پدر شما چيزی برايتان به جا نگذاشته بود. در ثانی، خودش هم آن قدر محتاج بود كه در ايام حياتش هم ما به او كمك می كرديم.

در طول تاريخ، كم نبودند كسانی كه به همين ترتيب ميليون ها تومان مال از افراد يتيم را غارت كردند و بعد به پدر آن ها نيز تهمت فقر زدند.

قرآن درباره مال يتيم فراوان سفارش كرده و گفته است: آن ها كه مال يتيم را می خورند، در حقيقت، آتش می خورند و از همه زودتر وارد جهنم می شوند:

«إن الذين يأكلون أموال اليتامی ظلما إنما يأكلون فی بطونهم نارا و سيصلون سعيرا». [30]

بی ترديد كسانی كه اموال يتيمان را به ستم می خورند، فقط در شكم های خود آتش می خورند، و به زودی در آتش فروزان درآيند.

«سيصلون سعيرا» يعنی از همه زودتر و با شتاب وارد دوزخ می شوند، زيرا خدا در مجازات كسی كه مال يتيم را بخورد معطل نمی كند و از همه زودتر آن ها را به جهنم می فرستد. دليلش اين است كه جنايت آن ها جنايت بزرگ و سنگينی است. خوردن مال انسانی كه پدر از دست داده و نه قدرت دفاع از خودش يا مالش را دارد و نه آن قدر قدرت عقلی دارد كه بفهمد چه بلايی دارد به سرش می آيد جنايت كوچكی است؟

انسان بايد به ميدان كسی برود كه هماورد او باشد و با فردی پنجه بيازمايد كه مانند خودش باشد، نه با چند دختر و پسر داغديده پدر از دست داده دو سه ساله يا شيرخوار. آن ها كه توانی برای مقابله ندارند تا انسان به جنگشان برود و اموالشان را به يغما ببرد. بااين حال، برخی با يتيمان به گونه ای رفتار می كنند كه انگار كافر حربی را به اسارت گرفته اند و غارت مال آنان مثل مال كافر حربی حلال است!