عقل: محرم راز ملكوت، ص: 125

ترس تنگدستی نكشيد، ما شما و آنان را روزی می دهيم، و به كارهای زشت چه آشكار و چه پنهانش نزديك نشويد، و انسانی را كه خدا محترم شمرده جز به حق نكشيد؛ خدا اين گونه به شما سفارش كرده تا بينديشيد.

خداوند در ادامه اين آيات می فرمايد:

«و لا تقربوا مال اليتيم إلا بالتی هی أحسن حتی يبلغ أشده و أوفوا الكيل و الميزان بالقسط لا نكلف نفسا إلا وسعها و إذا قلتم فاعدلوا و لو كان ذا قربی و بعهد اللّه أوفوا ذلكم وصاكم به لعلكم تذكرون». [29]

و به مال يتيم جز به روشی كه نيكوتر است نزديك نشويد تا به حدّ بلوغ بدنی و عقلی خود برسد، و پيمانه و ترازو را براساس عدالت و انصاف كامل و تمام بدهيد؛ هيچ كس را جز به اندازه توانش تكليف نمی كنيم؛ و هنگامی كه سخن گوييد، عدالت ورزيد هرچند درباره خويشان باشد، و به پيمان خدا وفا كنيد؛ خدا اين گونه به شما سفارش كرده تا پند گيريد.

آن ها كه معتقدند قرآن در زندگی جا ندارد برای سخن خود در برابر اين آيات قرآن چه مدركی دارند؟ قرآن در اين آيه می فرمايد: ابدا به مال يتيم نزديك نشويد، مگر اين كه بخواهيد به وجه احسن اين مال را حفظ كنيد كه از بين نرود. آن هم تا زمانی كه يتيم به بلوغ عقلی و جسمی برسد كه در آن زمان بايد مال حفظ شده اش را به او برگردانيد.

خداوند در قرآن نزديك به 25 بار به رعايت حال يتيمان دعوت كرده است. در حقيقت، قرآن در اين آيات به انسان ها دستور می دهد كه ضعيف كش نباشيد و بی پناه را بی پناه تر نكنيد. حق انسانی مظلومی را نابود نكنيد، مالش را بپردازيد، مال يتيمان را حفظ كنيد و سالم به آن ها برگردانيد. مگر دو يا سه كودك صغير چه تقصيری كرده اند كه پدرشان را از دست داده اند كه دايی يا عمو يا سرپرستشان بخواهد ارث آنان را به نام خودش كند و چيزی برای آن ها باقی نگذارد؟ و بعد هم كه اين بچه های يتيم بزرگ شدند و اموال پدرشان را مطالبه كردند بگويد: كدام