عقل: محرم راز ملكوت، ص: 383

بسم اللّه الرحمن الرحيم. الحمد للّه رب العالمين و صلّی اللّه علی جميع الأنبياء و المرسلين و صلّ علی محمّد و آله الطاهرين.

يكی از موضوعات بسيار مهمی كه قرآن كريم و انبيا و اوليای الهی بدان دعوت كرده اند، رعايت اعتدال و ميانه وری در محبت های مادی و دنيوی است. بر طبق اين تعاليم، انسان بايد بر رعايت عدالت و حد وسط در اين گونه دوست داشتن ها مواظبت نمايد، [1] چراكه اين دست علاقه ها و خواستن ها اگر صورت افراط به خود بگيرند وبه تعبير قرآن كريم به «محبت شديد» [2] تبديل شوند، آن محبوب دنيايی را معبود انسان قرار می دهند. [3] به عبارت روشن تر، چنين علاقه مفرطی باطن آدمی را از خدا خالی می كند و آن معشوق را به جای پروردگار محور توجه هايش قرار می دهد. [4] در نتيجه، آثار معبودی غير از اللّه درون انسان را متأثر می سازد و خلق وخوهای او براساس ويژگی های همان معبود شكل می گيرد و چنين انسانی به يك منبع مولّد اعمال باطل و حيوانی تبديل می شود. [5]

مجموع اين اعمال هم شرايطی برای او به وجود خواهد آورد كه زندگی اش به تعبير قرآن مجيدزندان او خواهد شد [6] و در صورتی كه نتواند خودش را در مهلت معين با اعمال صالح و توبه واقعی توبه ای