عقل: محرم راز ملكوت، ص: 387

و در اين شهر اقامت داشتند، با مردمان بسياری در منی و عرفات و ديگر مكان های مربوط به مناسك حج سخن گفتند يا از طريق آنان نامه های بسيار به اهالی بلاد اسلامی فرستادند و نمايندگانی گسيل كردند و برای نهضت خويش از آنان ياری خواستند، اما از ميان چند ميليون مسلمان فقط 72 نفر به ندای ايشان لبيك گفتند. از اين نفرات اندك نيز حدود 17 نفر اعضای خانواده خود امام بودند و بقيه كسانی بودند كه از كوفه و بصره و مكه و مدينه به حضرت ابی عبد اللّه، عليه السلام، پيوسته بودند.

حال، اين پرسش مهم مطرح است كه چرا فقط 72 نفر؟

بی ترديد، مردمان آن روزگار ماهيت دعوت حضرت را می شناختند و می دانستند كه دعوت حضرت فراخواندن به چيزی است كه خدا و پيغمبران مردم را بدان ها فراخوانده اند. پس چه علتی در كار بود كه از ميان آنان جز همين ياران معدود كسی پاسخ ايشان را نداد؟

حضرت سيد الشهداء، عليه السلام، خود به اين سؤال پاسخ داده اند و دليل استواری برای آن اقامه فرموده اند:

«الناس عبيد الدنيا»، [16]

مردم بنده دنيا و دنيا معبود آن هاست. مردم چنان عشق مفرطی به پول و صندلی و مقام و ملك پيدا كرده اند كه اين مجموعه در جايگاه معبود قرار گرفته است و آنان هم تبديل به بنده چنين معبودی شده اند. [17] مردم اسير دنيا شده و بند اين اسارت چنان قوی و زنجير اين بندگی چنان سنگين است كه در مدت شش ماهی كه امام دعوتش را با سخنرانی و ارسال نامه و پيك به همگان ابلاغ می كرد، پاسخ شايسته ای نشنيد.

امير المؤمنين، عليه السلام، می فرمايند:

«حب الشی ء يعمی و يصمّ». [18]

عشق افراطی به غير خدا (انسان را) كور و كر می كند.