نسيم رحمت، ص: 343
درمان و شفاء و سلامت است.
«ذِكْرُ الآخِرَة دَواءٌ وَشِفاء» «1»
ياد آخرت دارو و درمان است.
از همين رو، به ميزانی كه انسان يادآور آخرت باشد، از بيماری گناهان در امان بوده، و كمتر ابتلاء می يابد.
«مَنْ اكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْآخِرَة قَلَّتْ مَعصِيتُه» «2»
كسی كه زياد به ياد آخرت باشد نافرمانی و گناهش اندك شود.
و طبيعی است، كسی كه در همه احوال به ياد آخرت باشد، در همه احوال نيز از معصيت مصون و در امان خواهد بود.
قيامت را اينگونه ببينيد
اعمال حج صفوان بن يحيی تمام شده بود، و قصد عزيمت به ديار خود، شهر كوفه را، داشت.
صفوان از اصحاب با صفای حضرت رضا و امام جواد و امام هادی عليهم السلام است.
در خصوص وی نوشته اند كه كسی به پاكی و طهارت او در ميان مردم همروزگار خود نمی رسيده است.
در همين ميان كسی به محضر او رسيد و گفت: من نيز از اهالی كوفه می باشم، اما اسباب بازگشت فراهم نيست از همين رو تاخير خواهم داشت، خواستم زحمت كشيده و اين كيسه پول را با خود برده و به دست خانواده ام برسانيد.
صفوان فرمود: پول را پيش خود نگاه دار، چند دقيقه ای ديگر باز می گردم.
و رفت. و پس از دقيقه ای چند بازگشت، و فرمود: حال، برای بردن كيسه پول
______________________________ (1) غرر الحكم ودرر الكلم، آمدی، 4/ 30.
(2) غرر الحكم و درر الكلم، آمُدی، 5/ 365.