نسيم رحمت، ص: 226
و حر همينكه سر را بالا گرفت ديد حضرت آغوش خود را گشوده است.
تا مرا با نقش رويش آشنايی اوفتاد |
هر چه می بينم، به چشمم نقش ديوار آمدست «1» |
|
و از آن پس يزيد را نديد، چون حسين را ديد. و حسين مظهر بسم اللَّه الرحمن الرحيم است. نشنيده ای قديمی ها می گفتند: بسم اللَّه بگو تا شيطان و جن ها از تو دور شوند.
ديو بگريزد از آن قوم كه قرآن خوانند «2»
حسين بن علی عليه السلام نيز مثل بسم اللَّه نور است، و هر كجا نور باشد ظلمت نيست.
______________________________ (1) سعدی.
(2) حافظ.