و مرا و فرزندانم را از شيطان راندنى در پناه خويش گير، چرا كه تو ما را آفريدى و امر و نهى فرمودى و دريافتن ثواب در آنچه به ما دستور دادى بر انگيختى و از كيفر منهيات ترسانيدى و تو براى ما دشمنى نهادى كه به ما ترفند مىزند و او را بر ما چيرگى دادى به گونهاى كه ما را بر وى چنان تسلطى نيست. وى را در دلهاى ما جا دادى، وى را چون خون در شرايين ما روان ساختى، اگر ما دستخوش فراموشى شويم او دچار نسيان نمىشود، كيفر تو را در ديدهى ما ناچيز مىنمايد و ما را از ديگرى جز تو مىترساند،