ستايش ويژهى ذات اقدس خداونديست كه دين مبين خويش را به ما واگذاشت و ما را به ملت غراى خود شرف بخشيد و به راه احسان هدايتمان فرمود تا به يارى و عنايت وى راه احسان پوئيم و نعمت رضوان وى دريابيم. آن ستايش به درگاه وى آوريم كه شايان قبول باشد و رضايت ذات الوهيت را براى ما تامين كند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.