[آن نوشیدنی از] چشمهای [است] که همواره بندگان خاص خداوند از آن مینوشند، و آن را به دلخواهشان [هرگونه و هرجا که بخواهند] جاری میسازند
(٦)
[هم آنان که] پیوسته به نذرشان وفا میکنند، و از روزی که آسیبش فراگیر است میترسند
(٧)
و طعام را با اینکه [بخاطر نیاز خود] دوست دارند به بیچاره و یتیم و اسیر میخورانند،
(٨)
[و میگویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خداوند اطعام میکنیم، نه هیچ پاداشی از شما میخواهیم، و نه سپاسی
(٩)
ما از پروردگارمان از روزی که عبوس و بشدت هولناک است میترسیم
(١٠)
خداوند آنان را از آسیب آن روز حفظ میکند، و زیبایی و [جمالِ صورت، و قلبی سرشار از] شادی عطایشان میکند
(١١)
و آنان را بهخاطر صبری که [در انجام تکالیف و پرهیز از گناهان و حوادث تلخ] داشتند بهشتی [ویژه] و لباسی ابریشمین پاداش میدهد
(١٢)
در آن بهشت بر تختها تکیه میزنند درحالیکه در آنجا نه آفتابی [سوزان] میبینند، و نه سرمایی سخت
(١٣)
سایههای درختانش بر فرازشان به آنان نزدیک، و میوههایش به آسانی در دسترس است
(١٤)
ظرفهایی نقرهفام و تُنگهایی بلورین [که پُر از خوردنی و نوشیدنی است] پیرامونشان میگردانند
(١٥)
بلورهایی که [در زیبایی و صافی] چون نقرهاند که آنها را در اندازههای دقیق و متناسب اندازهگیری کردهاند
(١٦)
در آنجا از جامی که [نوشیدنیاش] مخلوط با زنجبیل است به آنان مینوشانند
(١٧)
از چشمهای در آنجا که سلسبیلش مینامند
(١٨)
پیرامونشان پسرانی همیشه جوان [برای پذیرایی] میگردند که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکندهاند
(١٩)
چون آنجا را بنگری نعمتی فراوان، و حکمرانی و اقتدار بزرگی میبینی
(٢٠)
بر اندامشان جامههایی از ابریشم نازک سبزرنگ و دیبای ستبر است، و با دستبندهایی از نقره آراسته شدهاند، و پروردگارشان بادۀ طَهور به آنان مینوشاند
(٢١)
[به آنان گویند:] یقیناً این [نعمتها] پاداش شماست، و تلاشتان را پذیرفتهاند
(٢٢)
ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم
(٢٣)
پس در برابر فرمان پروردگارت [نسبت به تبلیغ آن] شکیبا باش! و از آنان از هیچ گنهکار یا ناسپاسی اطاعت مکن!
(٢٤)
و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن!
(٢٥)