ฮะดิษบทหนึ่งรายงานโดยฮาซัน อิบนิ ญะฮ์ม
วันหนึ่งข้าพเจ้าได้กล่าวกับอิมามริฎอ(อ.)ว่า : “ยา อิมาม ! อย่าลืมเราในดุอาอ์ของท่าน”
อิมามริฎอ(อ.) กล่าวว่า : “เจ้าคิดหรือว่าเราจะลืมเจ้า ?”
ข้าพเจ้าจึงคิดใคร่ครวญชั่วขณะหนึ่งและกล่าวกับตัวของข้าพเจ้าเองว่า “ท่านอิมามดุอาอ์ให้กับบรรดาชีอะฮ์ทุกๆคน เราก็เป็นชีอะฮ์คนหนึ่งเหมือนกัน”
ข้าพเจ้าจึงตอบกับอิมาม(อ.)ว่า : “ไม่ขอรับ ท่านไม่ลืมอยู่แล้ว”
ท่านอิมามจึงกล่าวว่า : “เจ้ารู้ได้อย่างไร ?”
ข้าพเจ้าจึงตอบกับอิมามริฎอ(อ.)ว่า : ข้าพเจ้าเป็นชีอะฮ์คนหนึ่ง ซึ่งท่านนั้นดุอาอ์ให้กับบรรดาชีอะฮ์ของท่าน
ท่านอิมาม(อ.)ถามต่อว่า : “เจ้าเข้าใจสิ่งอื่นนอกจากนี่อีกหรือไม่ ?”
ข้าพเจ้า : “ไม่ขอรับ”
ท่านอิมามจึงกล่าวว่า : “ทุกๆครั้งที่เจ้ามีความปรารถนา มีความต้องการมายังฉัน จงทำการขอไม่ว่าเจ้าจะอยู่ ณ.สถานที่แห่งใดก็ตาม จงรู้ไว้เถิดว่า เรานั้นอยู่กับเจ้าทุกๆที่”
