อัล-กุรอานในทรรศนะอิมามอะลี (อ.)1
ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า จงตระหนักไว้เถิดว่า แท้จริงอัล-กุรอาน คือ ผู้ให้คำแนะนำที่ไม่เคยหลอกลวงมนุษย์เป็นประทีปนำทางที่ไม่ทำให้ หลงทาง เป็นถ้อยจำนรรจ์ที่ไม่เคยโกหก และใครก็ตามที่เริ่มต้นการประชุมด้วยกับอัล-กุรอานเขาจะได้รับประโยชน์จากมันไม่มากก็น้อย ถ้ามากก็ในฐานะของการชี้นำ แต่ถ้าน้อยก็เป็นเพราะว่าได้รับทางนำน้อยเนื่องจากความโง่เขลาและมีจิตใจบอดมืด) ฉะนั้นจงรู้ไว้ เถิดว่า ใครก็ตามภายหลังจากได้เรียนรู้อัล-กุรอานเขาจะไม่ยากจนหรือหมดหนทางซึ่งไม่มีใครร่ำรวยมาก่อนหน้านั้น
ด้วยเหตุนี้ พวกท่านจงขอชะฟาอฺการเยียวยารักษาโรคภัยต่างๆ จากอัล-กุรอาน เพราะอัล-กุรอานคือโอสถที่บำบัดโรคที่เลวร้ายที่สุดอันได้แก่ การปฏิเสธ การกลับกลอก การฝ่าฝืนและการหลงทางซึ่งเหล่านี้เป็นความป่วยทางจิตใจ ดังนั้น สิ่งใดก็ตามที่ท่านปรารถนาจากอัลลอฮฺ (ซบ.) จงใช้อัล-กุรอานเป็นสื่อในการวิงวอน จงมุ่งมั่นไปยังอัลลอฮฺด้วยความรักที่มีต่ออัล-กุรอาน แต่จงอย่าใช้อัล-กุรอานเป็นสื่อขอจากมนุษย์ด้วยกันเด็ดขาด และจงอย่าใช้อัล-กุรอานเป็นสื่อเพื่อสร้างความหวังที่เป็นวัตถุ เพราะไม่มีสิ่งใดที่บ่าวใช้เป็นสื่อเพื่อสร้างความใกล้ชิดยังอัลลอฮฺ (ซบ.) จะมีเกียรติยิ่งเกินไปกว่าอัล-กุรอาน
จงตระหนักไว้เถิดว่า แท้จริงอัล-กุรอานคือผู้ให้ชะฟาอฺอันเป็นชะฟาอฺที่ถูกตอบรับเพราะเจ้าของพจนารถ คือผู้รับรองในถ้อยจำนรรจ์ของพระองค์และใครก็ตามที่อัล-กุรอานให้ชะฟาอัตเขา ในวันกิยามะฮฺเขาก็จะได้ชะฟาอฺนั้น และใครก็ตามที่อัล-กุรอานร้องเรียนเขา คำยืนยันที่ต่อต้านเขาถือว่าถูกยอมรับ”
ท่านอิมามศอดิก (อ.) กล่าวว่า มีอยู่สามสิ่งที่จะทำการร้องเรียนมนุษย์ในวันกิยามะฮฺต่อเอกองค์อัลลอฮ
๑. มัสญิดที่ผุฟังโดยไม่มีการดำรงนมาซในนั้น
๒. ผู้รู้นักปราชญ์ที่อยู่ท่ามกลางคนโง่เขลา
๓. กุรอานที่ถูกทิ้งไว้จนฝุ่นจับโดยที่ไม่ได้อ่าน[๑]
ท่านอิมาม (อ.) กล่าวอีกว่า แท้จริงอัล-กุรอานคือประทีปแห่งทางนำ เป็นตะเกียงที่สว่างไสวในความมืด (หลงทาง) ฉะนั้นจำเป็นสำหรับผู้ที่มีความฉลาดต้องตริตรองในอัล-กุรอาน และใช้ทรรศนะของตนพิจารณาในความชัดเจน เพราะการตริตรองอัล-กุรอานเป็นการให้ชีวิตแก่หัวใจที่ตายด้าน ดุจดั่งเช่นคนที่ต้องการแสงสว่างเพื่อส่องทางเดินเมื่อเขาอยู่ในความมืด
จงตระหนักไว้เถิดสำหรับผู้ที่คิดว่าการรำลึกถึง อหฺลุลบัยตฺ (อ.) เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้ว โดยไม่คำนึงถึงคำสั่งห้ามและคำสั่งใช้ของ อัล-กุรอานถือเป็นความศรัทธาที่ไม่สมบูรณ์ เพราะแท้จริงบรรดาอหฺลุลบัยตฺ (อ.) นั้นไม่พึงพอใจต่อบุคคลที่ละทิ้งการปฏิบัติอัล-กุรอาน
ทำนองเดียวกัน สำหรับผู้ที่คิดว่าอัล-กุรอานเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วโดยไม่ใส่ใจต่ออหฺลุลบัยตฺ (อ.) ถือว่าไม่ถูกต้องเช่นกันเพราะผู้อธิบายความละเอียดอ่อนของอหฺกาม (กฎเงื่อนไขในการปฏิบัติ) และความรู้ต่างๆ เกี่ยวกับอัล-กุรอานคืออหฺลุลบัยตฺ และนอกเหนือจากนี้แล้วประชาชาติอิสลามยังต้องพึ่ง อหฺลุลบัยตฺ ของท่านศาสดา (ศ็อลฯ) ในการสร้างพื้นฐานความยุติธรรม การอบรมสั่งสอน การขัดเกลาและยกระดับจิตใจ การแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่เกี่ยวกับปัจเจกชน สังคม และอื่นๆ
………………………
[๑] อุศูลกาฟีย์ ๒/๔๔๙
