مؤمنانی که بدون بیماری جسمی [و بدون عذر دیگر] در خانه نشستند [و به جهاد نرفتند] با مجاهدانی که با اموال و جانشان در راه خدا جهاد کردند یکسان نیستند، خداوند جهادگران با مال و جان را به مرتبهای مهم بر خانهنشینان برتری بخشیده است، و هریک از این دو گروه را [به تناسب ایمان و عمل صالحشان] وعدۀ پاداش نیک داده، و جهادکنندگان را بر خانهنشینانِ [بیعذر] به پاداشی بزرگ برتری داده است (٩٥) [آن پاداش بزرگ] رتبههایی از سوی خدا [است] و [آنان را به] آمرزشی [ویژه میآمرزد] و [به] رحمتی [خاص مورد رحمت قرار میدهد]، خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است (٩٦) مسلّماً کسانی که [با ترک هجرت و ماندن زیر سلطۀ کافران] بر خود ستم کردند چون فرشتگان مشغول قبض روحشان شوند به آنان گویند: [از نظر زندگی و دینداری] در چه وضع و حالی بودید؟ میگویند: ما در زمین مستضعف [و فاقد قدرت] بودیم. [فرشتگان] میگویند: آیا زمینِ خدا پهناور نبود تا در آن [از محیط کفر به دیار ایمان] مهاجرت کنید؟ اینان [که با داشتن قدرت و زمینۀ هجرت، ترک هجرت کرده و با فرهنگ کافران زیستند] جایگاهشان دوزخ است، و دوزخ عاقبت بدی است! (٩٧) مگر مردان و زنان و کودکان مستضعفی که [برای نجات خود از سرزمین کافران] هیچ چارهای ندارند و راهی [برای هجرت] نمییابند (٩٨) امید است خداوند از آنان بگذرد، خداوند همواره گذشتکننده و بسیار آمرزنده است (٩٩) هرکس در راه خدا هجرت کند اقامتگاههای فراوان [که در آن بتواند به آسانی به وظایفش عمل کند]، و [نیز] فراخی [معیشت] خواهد یافت، و آن که از خانهاش به قصد هجرت بهسوی خدا و پیامبرش بیرون رود سپس مرگ او را دریابد همانا پاداشش بر خداست، خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است (١٠٠) هنگامی که در زمین سفر میکنید اگر بترسید از اینکه کافران آسیبی به شما وارد کنند بر شما باکی نیست که از نماز[های چهار رکعتی، دو رکعت] بکاهید؛ زیرا کافران همواره دشمنان آشکار شمایند [و از آسیبزدن به شما در هر موقعیتی امتناع ندارند] (١٠١) « 94 »