از تو پیش از درخواست آسایش [و خیر دنیا و آخرت، از روی مسخره] تقاضای شتاب در [آمدنِ] عذاب دارند، [تصورشان این است که عذاب الهی واقعیتی ندارد،] با این‌که پیش از آنان عذاب‌ها و عقوبت‌های پند‌آموز [بر کافران و مشرکان] فرود آمده، یقیناً پروردگارت نسبت به مردم با وجود ستم‌ورزیدنشان [به آیات خدا] صاحبِ آمرزش است، و مسلّماً پروردگارت سخت‌کیفر است (٦) کافران می‌گویند: چرا از سوی پروردگارش معجزه‌ای [غیر قرآن] بر او نازل نشده است؟ تو فقط هشدار‌دهنده‌ای، [نه معجزه‌گرِ دائمی که هر وقت هرکسی معجزۀ دلخواهش را بخواهد بیاوری!] و برای هر ملتی هدایتگری است، (٧) خداوند [حالات و صفات و زمان ولادت] جنین‌هایی که هر انسان و حیوان ماده‌ای آبستن است، و آنچه را رحِم‌ها [از مدت ولادت] می‌کاهند، و آنچه را [بر مدت ولادت] می‌افزایند می‌داند، هرچیزی نزد او دارای اندازه است (٨) دانای نهان و آشکار، و بزرگ و بلند‌مرتبه است (٩) [برای او] یکسان است که کسی از شما سخن [گفتنش] را پنهان بدارد یا آشکار کند، و کسی در شب مخفیانه حرکت کند یا روز راهی را بپیماید (١٠) برای انسان از پیشِ رو و پشتِ سر نگهبانانی است که او را به فرمان خداوند [از آسیب‌ها] نگه می‌دارند، قطعاً خداوند سرنوشت هیچ ملتی را [به‌سوی خوش‌بختی یا تیره بختی] تغییر نمی‌دهد تا آن‌که آنان آنچه را [از خوبی‌ها یا بدی‌ها] در وجود خود دارند تغییر دهند، چون خداوند برای ملتی عذاب بخواهد هیچ راه بازگشتی برای آن نیست، و برای آنان در برابر خداوند هیچ یاوری وجود ندارد (١١) اوست که برق [جهنده] را [از میان قطعه‌های ابر] درحالی‌که مایۀ ترس و امید است به شما نشان می‌دهد، و ابرهای سنگین‌بار را پدید می‌آورد (١٢) رعد همراه با ستایش، خداوند را با تسبیح‌گفتن [از هر عیب و نقصی] منزّه می‌دارد، و فرشتگان نیز با حالت بیم از او [همواره به تسبیح خدا مشغولند]، و صاعقه‌ها را می‌فرستد، و به‌وسیلۀ آن‌ها به هرکس بخواهد آسیب می‌رساند، درحالی‌که کافران و مشرکان [با مشاهده این‌همه آثار قدرت و ربوبیت] باز هم دربارۀ خداوند گفت‌وگوی بی‌منطق می‌کنند، درصورتی‌که خداوند سخت‌کیفر است (١٣) « 250 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن