[خداوند] گفت: ای موسی! من تو را با پیام‌هایم و سخن‌گفتنم [با تو]، بر همۀ مردم برگزیدم، پس آنچه را [به عنوان تورات] به تو دادم دریافت کن، [و به کار ببند،] و از سپاسگزاران باش! (١٤٤) و برای او در صفحات [تورات] از هرچیزی پندی [برای پندآموزی]، و توضیحی برای هر مسئلۀ [اعتقادی و عملی و اخلاقی] نوشتیم، پس [به او گفتیم:] آن را با قوّت فراگیر، [و با قدرت عمل کن!] و نیز به قوم خود فرمان ده آن را به بهترین روش تعلیم گرفته [و به نیکوترین صورت عمل کنند]، [مخالفان با تورات فرجامشان دوزخ است،] به‌زودی جایگاه منحرفان نافرمان را به شما نشان می‌دهیم (١٤٥) مسلّماً کسانی را که در زمین ظالمانه در برابر حق تکبّر می‌کنند [و نمی‌خواهند حق را بپذیرند] از [فهم] آیاتم بازمی‌دارم، اینان [آلودگی باطنشان تا جایی است که] اگر هر آیه‌ای مشاهده کنند به آن ایمان نمی‌آورند، و چون راه روشن هدایت را ببینند آن را به عنوان راه [و رسم زندگی] انتخاب نمی‌کنند، و اگر به طریق گمراهی نظر کنند آن را به عنوان راه [و فرهنگ زندگی] برگیرند، این [بیماری مُهلک تکبّر و خودبزرگ‌بینی] به سبب آن است که آیات ما را [که شفای امراض باطنی است] انکار کردند، و نسبت به آن‌ها همواره بی‌توجه بودند (١٤٦) کسانی که آیات ما و لقای آخرت را منکر شدند اعمالشان تباه شد، آیا جز به آنچه که همواره انجام می‌دادند جزایشان خواهند داد؟ (١٤٧) قوم موسی بعد از [رفتن] او [به کوه طور] از زیورآلاتشان مجسمۀ گوساله‌ای ساختند که صدای گاو داشت، آیا نمی‌دیدند که آن مجسمه با آنان سخن نمی‌گوید، و به راهی هدایتشان نمی‌کند؟! [ولی نابخردانه] آن را [به عنوان معبود] انتخاب کردند! و [در این انتخاب] از ستمکاران [به آیین توحید و به خود] بودند (١٤٨) چون به شدت پشیمان شدند و دانستند قطعاً گمراه شده‌اند گفتند: چنانچه پروردگارمان به ما رحم نکند و ما را نیامرزد یقیناً از تباه‌کنندگانِ [همۀ سرمایۀ وجودی خود] خواهیم بود (١٤٩) « 168 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن