ای مؤمنان! از بسیاری از گمانها دوری کنید؛ زیرا برخی از گمانها گناه است، و [در عیوب و نقایص درونی و اخلاقی مردم که برملاشدنش موجب بربادرفتن آبروی آنان است] تفحص و کنجکاوی نکنید، و از غیبت یکدیگر بپرهیزید، آیا یکی از شما دوست دارد که گوشت برادرِ مُردۀ خود را بخورد؟! بیتردید از این [کار] نفرت دارید، از خداوند [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید که خداوند بسیار توبهپذیر و مهربان است (١٢) ای مردم! ما شما را از مرد و زنی [آدم و حوّا] آفریدیم، و ملتها و قبیلهها قرارتان دادیم تا یکدیگر را بشناسید، بهیقین، گرامیترینِ شما در پیشگاه خداوند پرهیزگارترینِ شماست، بهراستی خدا دانا و آگاه است (١٣) بادیهنشینان گفتند: ما ایمان آوردهایم. بگو: ایمان نیاوردهاید، بلکه بگویید اسلام آوردهایم؛ زیرا هنوز ایمان در دلهایتان وارد نشده است، اگر از خدا و پیامبرش اطاعت کنید چیزی از اعمالتان را [که سزاوار پاداش است] کم نمیکند؛ زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (١٤) مؤمنان فقط کسانی هستند که [از عمق قلب] به خدا و پیامبرش ایمان آورده، سپس [در حقانیتِ آنچه به آن ایمان آوردهاند] دچار تردید نشدند، و با اموال و جانهایشان در راه خدا به جهاد برخاستند، اینان [در ادعای مؤمنبودن] راستگویند (١٥) [به مدعیان ایمان] بگو: آیا خدا را از ایمانتان [به خیال اینکه از باطنتان خبر ندارد] آگاه میکنید؟! درحالیکه خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است میداند، خداوند به همهچیز داناست (١٦) از اسلامآوردنشان بر تو منّت میگذارند! بگو: اگر راستگویید از اسلامآوردنتان بر من منّت نگذارید، بلکه خداوند بر شما منّت دارد که شما را به ایمان راهنمایی کرده است (١٧) مسلماً خداوند، نهان آسمانها و زمین را میداند و به آنچه انجام میدهید بیناست (١٨) « 517 »