[این سفسطهبازان میگویند: چرا پیامبر از جنس فرشتگان نیست؟!] اگر او را فرشته قرار میدادیم یقیناً بهصورت مردی درمیآوردیم، و باز هم مسئلۀ نبوت را که همواره [بر مردم] مشتبه میسازند [به کیفر لجاجتشان] بر خودِ آنان مشتبه میساختیم [تا به هدایت دست نیابند] (٩) یقیناً پیامبرانِ پیش از تو هم مسخره شدند، در نتیجه کسانی که پیامبران را مسخره میکردند عذابی که همواره مورد استهزایشان بود فرایشان گرفت (١٠) بگو: در زمین گردش کنید، آنگاه با دقت بنگرید که فرجام منکران چگونه بود؟ (١١) بگو: [مالکیت] آنچه در آسمانها و زمین است ویژۀ کیست؟ بگو: [مالکیت] فقط ویژۀ خداست؛ [خدایی] که رحمت را بر خود لازم و مقرر داشته، قطعاً همۀ شما را در روز قیامت که هیچ شکی در آن نیست جمع خواهد کرد، تنها کسانی که [سرمایههای وجودی] خود را تباه کردهاند [به خدا و قیامت و پیامبران] ایمان نمیآورند (١٢) آنچه در [ظرف] شب و روز آرام و قرار دارد در سیطرۀ مالکیت خداست، و او شنوا[ی صدای همۀ موجودات]، و دانا[ی همۀ امور آنان] است (١٣) بگو: آیا جز خدا را که پدیدآورندۀ آسمانها و زمین است سرپرست و یار خود انتخاب کنم؟! اوست که روزی میدهد، و خود بینیاز از روزی است، بگو: من مأمورم که [در بین شما] نخستین کسی باشم که تسلیمبودن [به خداوند] را گردن نهد، و [دستور یافتهام که:] هرگز از مشرکان نباش (١٤) بگو: مسلّماً اگر پروردگارم را [در مسئلۀ توحید] نافرمانی کنم از [دچارشدن به] عذابِ روزی بزرگ میترسم (١٥) در آن روز عذاب را از هرکس دور کنند مسلّماً مورد رحمت خداوند قرار گرفته، و آن کامیابی آشکاری است (١٦) اگر خداوند به تو آسیبی رسانَد کسی جز او برطرفکنندۀ آن نیست، و اگر خیری به تو رسانَد [کسی نمیتواند مانع رسیدنش به تو شود؛ زیرا] فقط اوست که بر هر کاری تواناست (١٧) و اوست که بر بندگانش مسلّط و چیره است، و او حکیم و آگاه است (١٨) « 129 »