پس او و اهل کشتی را به ساحل نجات رساندیم، و آن [حادثه] را پندی [بسیار مهم] برای جهانیان قرار دادیم (١٥) و ابراهیم را [نیز فرستادیم]، آن زمان به قومش گفت: خداوند را بپرستید و از او [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید، چنانچه مردم دانایی باشید این [راه و روش] برای شما بهتر است (١٦) جز این نیست که شما بهجای خداوند بُتهایی [بیاثر و پوچ] را میپرستید، و [نامهای] دروغین [چون الهه، شفیع، معبود و روزیبخش برای آنها] میسازید، آنهایی که بهجای خدا میپرستید اختیار هیچ رزقی را برای شما ندارند، رزق را از پیشگاه خداوند بخواهید، و او را بپرستید و شکرگزار حضرتش باشید، [همۀ] شما را بهسوی او بازمیگردانند (١٧) اگر مرا انکار کنید [کار تازهای نیست؛ زیرا] امتهایی [نیز] پیش از شما منکر [پیامبران] بودند، بر عهدۀ پیامبر جز رساندن روشنگرانه [پیام وحی] نیست (١٨) آیا ندانستهاند که خداوند چگونه آفرینش را آغاز میکند، سپس آن را [پس از فروپاشیدنش] بازمیگرداند، یقیناً این [کار] بر خداوند آسان است (١٩) بگو: در زمین گردش کنید، پس با دقت بنگرید که [خداوند] چگونه آفرینش را آغاز کرد، سپس خداوند جهانِ آخرت را ایجاد میکند؛ چون خداوند بر هر کاری تواناست (٢٠) هرکس را بخواهد [به سبب گناهانش] عذاب میکند، و هرکس را بخواهد [به سبب توبه و ایمان و عمل صالحاش] مورد رحمت قرار میدهد، و [همۀ] شما را بهسوی او بازمیگردانند (٢١) شما نه در زمین و نه در آسمان، عاجزکنندۀ [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرتش بیرون روید]، و شما را در برابر خداوند هیچ سرپرست و فریادرسی نیست (٢٢) کافران به آیات خدا و لقای او از رحمت من [به سبب تاریکی باطنشان] مأیوسند، برای اینان عذابی دردناک خواهد بود (٢٣) « 398 »