خداوند شما را بهخاطر سوگندهای بیهوده مؤاخذه نمیکند، ولی شما را به سبب آنچه دلهایتان برای اجرای آن قصد حتمی داشته به عقوبت دچار میسازد؛ خدا بسیار آمرزنده و بردبار است (٢٢٥) برای آنانکه سوگند میخورند که [آمیزش با] همسرانِ خود را ترک کنند چهار ماه مهلت است، چنانچه [پس از این مهلت به آنچه مقتضای زناشویی است] بازگشتند [گناهی بر آنان نیست]؛ زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٢٢٦) و اگر [برای پایانیافتنِ مشکلاتشان] تصمیم به جدایی گرفتند [در صورت رعایت شرایط طلاق منعی نیست]، یقیناً خدا [به گفتار و نیت و کردارشان] شنوا و داناست (٢٢٧) زنانِ طلاق داده شده باید سه پاکی را [پس از سه بار عادت ماهیانه] انتظار بکشند [و پیش از پایانیافتنِ سه پاکی، از ازدواجکردن اجتناب کنند]، و اگر به خدا و قیامت مؤمن هستند نباید آنچه را که خدا در رحِمهایشان [از حیض یا جنین] به وجود آورده پنهان کنند [تا با این پنهانکاری، زمان عِدّه را بر خلاف حکمِ حق تغییر دهند]، و شوهرانشان در مدت عِدّه چنانچه خواهان سازش و صلح باشند به بازگرداندنِ آنان [به زندگی دوباره] سزاوارترند، و حقوق شایستهای برای زنان [بر عهدۀ مردان] است؛ به مانند حقوقی که برای مردان [بر عهدۀ زنان] است، و مردان را بر زنان [به علت کارگزاری و تدبیر امورِ زندگی، و ویژگیهایی که بر اساس آفرینشِ وجودی خود دارند، حقوق و] رتبهای برتر است؛ خداوند [در قانونگذاری و استواری در کار]، توانای شکستناپذیر و حکیم است (٢٢٨) طلاق [که مرد در آن حق رجوع به همسرش را دارد] دوبار است، [شوهر در هر مرتبه از رجوع] باید [همسرش را] بهصورتی شایسته نگاه دارد، یا [با عدم رجوع،] او را با خوشرفتاری رها کند، و پسگرفتنِ آنچه به عنوان مَهریه به آنان پرداخت کردهاید بر شما حلال نیست، مگر اینکه هر دو بترسند که [در ادامهدادنِ زندگی] حدود [و قوانین] خدا را رعایت نکنند، پس [شما ای حاکمان و قُضات شرع!] اگر از رعایتنکردن مقرراتِ حق از طرف آن دو نفر بیم داشته باشید، در مالی که زن [در برابر بهدستآوردن طلاق و رهایی خود] بپردازد گناهی بر آنان نیست، اینها حدود خداست، از آنها تجاوز نکنید که مسلّماً متجاوزان از قوانینِ خداوند ستمکارند (٢٢٩) پس اگر [بعد از دو طلاق و رجوع، بار سوم] زن را طلاق داد، دیگر پس از آن، [بازگرداندن] زن بر وی حلال نیست مگر آنکه با مردی غیر از او ازدواج کند، اگر [شوهرِ جدید] او را طلاق داد بر زن و شوهرِ اولش گناهی نیست که [با عقد و مَهریۀ دوباره] به یکدیگر بازگردند، البته درصورتیکه امید داشته باشند حدود خدا را [در روش همسرداری] رعایت کنند، اینها حدود خداست که برای دانایان بیان میکند (٢٣٠) « 36 »