اوست آن که در درون شهر مکه پس از آن‌که شما را [بدون جنگ و خون‌ریزی] بر دشمن پیروز کرد دست‌های آنان را از [آسیب‌زدن به] شما، و دست‌های شما را از [گزندرساندن به] آن‌ها بازداشت، خداوند همواره به آنچه انجام می‌دهید بیناست (٢٤) آنانند که کفر ورزیدند و شما را از [ورود به] مسجدالحرام بازداشتند و نگذاشتند قربانی‌ها به محل قربانگاه برسد، و اگر مردان و زنان مؤمنی که شما آنان را نمی‌شناختید [در مکه] نبودند که امکان داشت [به سبب جنگ شما با اهل مکه، جان و حُرمت] آنان را پایمال کنید، و از این رو ندانسته عار و ننگی از سوی آنان به شما برسد [شما را از جنگ بازنمی‌داشتیم، ولی بازداشتیم] تا خداوند هرکه را بخواهد [چه از شما و چه از مؤمنانی که در مکه برای شما ناشناخته‌اند] در رحمتش درآورد، اگر [در این موقعیتِ ویژه] مؤمنان و کافرانِ مکه [به‌صورت دو صف] جداگانه بودند به‌یقین کافرانشان را [با ابزار جنگی شما] به عذابی دردناک عذاب می‌کردیم (٢٥) [منع‌کردن شما از ورود به مسجدالحرام] وقتی [بود] که کافران خشمِ شدید جاهلی خود را در دل‌هایشان جای داده بودند، خداوند [برای این‌که جنگی پیش نیاید] آرامشش را بر پیامبرش و مؤمنان نازل کرد، و آنان را به ارزش و نفوذ تقوا پیوند داد و ایشان به این پیوند شایسته‌تر بودند خداوند همواره به هرچیزی داناست (٢٦) بی‌تردید خداوند رؤیای [حکیمانه و هدفدارِ] پیامبرش را تحقق داد [که:] شما ان‌شاء‌اللّه به‌طور مسلّم در امنیتی کامل، درحالی‌که سرهایتان را تراشیده یا [اندکی از موی خود را] کوتاه کرده‌اید و ترسی ندارید وارد مسجدالحرام خواهید شد، [خداوند] آنچه را که شما نمی‌دانستید [و آن حادثۀ بابرکتِ صلح حُدیبیه و تأخیر عمره بود] می‌دانست، و پیش از فتح مکه، پیروزی نزدیکی [که فتح خیبر است، برای شما] قرار داد (٢٧) اوست که پیامبرش را با [مشعل] هدایت، و دینی درست [و حکیمانه] فرستاد تا آن را بر همۀ ادیان پیروز کند، و بس است که خداوند شاهدِ [جلوه‌گرشدن این حقیقت] باشد (٢٨) « 514 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن