و مَثَل کسانی که اموالشان را برای طلب خشنودی خداوند، و استواری نفوسشان [بر انفاق و اخلاص و خشنودی حق] انفاق می‌کنند، مانند بوستانی است در جایی بلند که بارانی درشت‌قطره به آن برسد و دوچندان محصول دهد، و اگر بارانِ درشت‌قطره‌‌ای به آن نرسد، باران ریز‌قطره می‌رسد [که برای شادابی بوستان و محصول‌دادنش کافی است]، خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست (٢٦٥) آیا یکی از شما دوست دارد که برایش بوستانی از درختان خرما و انگور باشد درحالی‌که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، و در آن بوستان برای او از همه‌گونه میوه و محصولی باشد درحالی‌که پیری‌اش فرارسیده و دارای فرزندانی ناتوان است، پس گرد‌بادی که در آن آتشِ سوزانی است به بوستانش برسد و [یکپارچه] بسوزد؟! [منّت و آزارِ روحی دادن به نیازمند، و ریا چون گرد‌بادِ آتش‌زایی است که انفاق را نابود می‌کند،] این‌گونه، خداوند حقایق را برای شما توضیح می‌دهد تا بیندیشید (٢٦٦) ای مؤمنان! از اموال خوب و پسندیده که [از راه دادوستدِ مشروع] به دست آورده‌اید، و آنچه [از گیاهان و معادن] برای شما از زمین بیرون می‌آوریم انفاق کنید، و به این قصد نباشید که از اموالِ عیب‌د‌ار و بی‌ارزش [به تهیدستان] بدهید، درحالی‌که [اگر] آن را [به عنوان حق شما به خود شما می‌دادند] جز با چشم‌پوشی و بی‌میلی نمی‌گرفتید، و بدانید که خداوند بی‌نیاز و ستوده است (٢٦٧) شیطان شما را [به هنگام انفاق] به تهیدستی تهدید می‌کند [و از نداری می‌ترساند]، و شما را به کار بسیار زشت [چون بخل‌ورزی هنگامِ انفاق و صدقه و کمک به نیازمندان] فرمان می‌دهد، و خداوند شما را از سوی خود وعدۀ آمرزش و فزونی مال می‌دهد؛ خداوند بسیار عطاکننده و داناست (٢٦٨) حکمت را [که دانش و بینش به حقایق، و دارای آثار عملی و فواید دنیایی و آخرتی است] به هر‌کس بخواهد عطا می‌کند، و آن را که حکمت دهند یقیناً به او خیر فراوانی داده‌اند، و جز خردمندان [به این حقایق که از عنایت‌های ویژۀ خداست] توجه نمی‌کنند (٢٦٩) « 45 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن