هر مالی را که انفاق کردید و هر نذری را که بر خود واجب ساختید مسلّماً خدا آن را میداند [؛ در نتیجه خدا نیکوکار را پاداش میدهد و متجاوز را عذاب میکند] و برای ستمکاران در قیامت هیچ یاوری نیست (٢٧٠) اگر صدقات را آشکارا پرداخت کنید کاری نیکوست، و اگر آنها را [از نگاه دیگران] پنهان داشته و به نیازمندان بدهید برای شما بهتر است [چون کاملاً از شائبۀ ریا پاک میماند،] خدا [به سبب انفاقِ پنهانی] بخشی از گناهانتان را محو میکند، خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است (٢٧١) [ای پیامبر!] هدایتِ آنان [به خلوصورزی در انفاق و ترک منّت و آزار، پس از توضیح حقایق] بر عهدۀ تو نیست، بلکه خداست که هرکس را بخواهد [چنانچه شایستگی نشان دهد] هدایت میکند. [ای مؤمنان!] هر مال با ارزشی را انفاق کنید به سود شماست، و [این در صورتی است که] جز برای طلب خشنودی خدا انفاق نکنید، و آنچه از مالِ با ارزش انفاق کنید [پاداشش] بهطورکامل به شما داده میشود، و [در این زمینه] مورد ستم قرار نخواهید گرفت (٢٧٢) [صدقات،] حقِ نیازمندانی است که در راه خدا [به عللی] در سختی و تنگنا افتادهاند و [برای کسب معیشت] قدرت سفرکردن ندارند، شخصِ بیخبر[ از حالِ آنها]، آنان را از شدت پاکدامنی و پارسایی [که مانع از اظهار حاجت نزد این و آن است] توانگر و بینیاز میپندارد، [تو ای پیامبر! با ذکاوت و تیزبینی ویژهای که داری] آنان را از نشانهها و علائمی که دارند میشناسی، از مردم چیزی را به اصرار درخواست نمیکنند. شما ای مؤمنان! آنچه از مال با ارزش انفاق کنید مسلّماً خداوند به آن داناست (٢٧٣) آنانکه [چون علیبنابیطالب علیه السلام] اموالشان را همواره در شب و روز و پنهان و آشکار انفاق میکنند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته است، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین میشوند (٢٧٤) « 46 »