همانا ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنان کتاب و میزانِ [سنجشِ حق از باطل] نازل کردیم تا مردم [در همۀ امورشان] به عدالت برخیزند، و آهن را که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است پدید آوردیم تا خدا مشخص کند چه کسی او را که غایب از دیده است و رسولانش را در نبود آنان یاری می‌دهد، به‌راستی خداوند قوی و توانای شکست‌ناپذیر است (٢٥) همانا ما نوح و ابراهیم را فرستادیم و در نسل هر دو نبوت و کتاب قرار دادیم، پس [همه مردم از نعمت عظیمِ کتاب و نبوت بهره نگرفتند،] برخی از آنان هدایت یافتند و بسیاری منحرف و نافرمان شدند (٢٦) آن‌گاه در پی ایشان رسولان خود را [بر پایۀ آیین توحیدی، یکی پس از دیگری] فرستادیم، و پس از آنان عیسی پسر مریم را [به رسالت] برانگیختیم و به او انجیل دادیم، و در دلِ کسانی که [براساس حقیقت و درستی] از او پیروی کردند مهرورزی و مهربانی نهادیم، و [البته] گوشه‌نشینی [و ترک دنیایی] که ابداع کردند ما بر آنان مقرر نکرده بودیم، نیتشان از ابداع آن تحصیل خشنودی خدا بود، ولی [حدود] آن را آن‌گونه که سزاوار بود رعایت نکردند، نهایتاً پاداش مؤمنان [واقعی] آنان را عطا کردیم، و بسیاری از آنان منحرف و نافرمانند (٢٧) ای مؤمنان! از خداوند [اطاعت کرده و از محرّماتش] بپرهیزید، و [آن‌گونه که شایسته است] به رسولش ایمان بیاورید تا دو بهره از رحمتش را نصیب شما کند، و برایتان نوری قرار دهد که به‌وسیلۀ آن [مسیر زندگی را حتی در سخت‌ترین شرایط به کیفیتی سالم و درست] طی کنید، و شما را بیامرزد، و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٢٨) [این دو بهره از رحمت و نیز نور و آمرزش را برای شما قرار دادیم] تا اهل کتاب بدانند که [با همۀ ادعایشان] بر چیزی از احسان خدا قدرت ندارند [تا آن را به دست آورند؛ زیرا] بدون‌تردید همۀ احسان به دست [اراده و قدرت] خداست، آن را به هرکه بخواهد عطا می‌کند، و خداوند دارای احسان بزرگ است (٢٩) « 541 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن