شماره سوره 22 نام سوره حج تعداد آيات 78 مدني به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی ای مردم! خود را [با اطاعت از خدا و پرهیز از محرّمات،] از [عذاب] پروردگارتان حفظ کنید؛ زیرا زلزلۀ هول‌انگیزِ قیامت حادثۀ بزرگی است (١) روزی که چون آن را ببینید، [خواهید دید که] هر مادرِ شیردهنده‌ای [که پستان در دهانِ کودکش دارد از شدت ترس]، شیرخواره‌اش را [کاملاً] از یاد می‌برد، و هر مادۀ بارداری بارش را سِقط می‌کند، و مردم را مست می‌بینی درحالی‌که مست نیستند، بلکه عذاب خداوند بسیار سخت است (٢) از مردم کسی است که همواره دربارۀ خداوندِ یکتا بدون هیچ دانشی گفت‌وگوی نادرست و بی‌دلیل می‌کند، و پیرو هر شیطانِ سرکشی است (٣) بر شیطان مقرر شده که هرکس او را به سرپرستی خود انتخاب کند حتماً به گمراهی‌اش کشانده، و به‌سوی آتشِ [شعله‌ور و] سوزان راهنمایی‌اش می‌کند (٤) ای مردم! اگر دربارۀ برانگیخته‌شدن [پس از مرگ] در تردید هستید پس [به این حقیقت توجه کنید که] ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه، آن‌گاه از عَلَقه، بعد از آن از پارۀ گوشتی شکل‌یافته و شکل‌نیافته به وجود آوردیم تا [قدرت خود را بر هر کاری] برای شما روشن کنیم، هر جنینی که خواست ما باشد تا مدتی معین در رحِم‌ها مستقر می‌سازیم، سپس شما را به‌صورت کودک [از رحِمِ مادر] بیرون می‌آوریم، [و زمینۀ رشدتان را فراهم می‌سازیم] تا به نیرومندی [جسمی و فکری] خود برسید، برخی از شما [پیش از فرتوتی] قبض روح می‌شوید، و بعضی از شما را به پَست‌ترین دورۀ عمر [که نهایتِ پیری است] می‌برند تاجایی‌که از دانشی که داشت هیچ نداند. [از نشانه‌های دیگرِ قدرت ما این است که] زمین را [در زمستان] خشک و بی‌گیاه می‌بینی، پس زمانی که آب [باران] را بر آن می‌فرستیم می‌جنبد و رشد می‌کند، و از هر نوع گیاهِ شاداب و زیبایی می‌رویاند (٥) « 332 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۚ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ ﴿١﴾ يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمَا هُمْ بِسُكَارَىٰ وَلَٰكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ ﴿٢﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ ﴿٣﴾ كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ ﴿٤﴾ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَغَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَيِّنَ لَكُمْ ۚ وَنُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ۖ وَمِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّىٰ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَىٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا ۚ وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ ﴿٥﴾