ای فرزندان آدم! در هر عبادتگاهی زینت [مادّی و معنوی خود را متناسب با مکان عبادت و خودِ عبادت] همراه خود بردارید، و بخورید و بیاشامید و زیادهروی نکنید! زیرا خداوند اهل زیادهروی را دوست ندارد (٣١) بگو: چه کسی [و بر پایۀ چه دلیل و دانشی] زینتهای خدا را که [مجموعۀ وسایل و لوازمِ و مایههای زیبایی انسان و زندگی او، و پوشانندۀ نواقص وی است،] و روزیهای دلپذیر[ی را که برای بندگانش پدید آورده] حرام کرده است؟ بگو: آنها در زندگی دنیا برای مؤمنان است؛ [گرچه غیر مؤمنان هم از آن بهرهمندند] ولی در قیامت فقط ویژۀ مؤمنان است. اینگونه، آیات [خود] را برای مردمی که دانایند بیان میکنیم (٣٢) بگو: پروردگارم کارهای زشت را چه آشکارش باشد و چه پنهانش، و گناه و تجاوز ظالمانه را، و اینکه چیزی را که بر حقانیتش دلیلی نفرستاده شریک او قرار دهید، و اینکه اموری را جاهلانه به خدا نسبت دهید حرام کرده است (٣٣) برای [زندگی و حیات] هر امتی زمانی است، چون زمانشان سرآید نه لحظهای پس میمانند، و نه لحظهای پیش میافتند (٣٤) ای فرزندان آدم! چون پیامبرانی از خودتان بهسویتان آیند که آیاتم را بر شما بخوانند [به آنان ایمان بیاورید و به آیاتم عمل کنید!] کسانی که [از انکار آنها] بپرهیزند و [مفاسد خود را] اصلاح کنند نه بیمی بر آنان است، و نه اندوهگین شوند (٣٥) آنانکه منکر آیات ما شدند و از [پذیرفتن] آن تکبّر کردند اهل آتشند، و در آن جاودانهاند (٣٦) ستمکارتر از کسانی که بر خداوند دروغ بستند، یا آیاتش را منکر شدند کیست؟ سهمشان از آنچه [از نعمتهای مادّی] مقرر شده به آنان میرسد، تا آنگاه که فرستادگان ما برای گرفتن جانشان بهسویشان آیند، میگویند: معبودهایی که [چون بُتها و طاغوتها] بهجای خدا میپرستیدید کجایند [تا شما را از سختیهای مرگ و خطرات پس از آن برهانند]؟ [آنان] پاسخ میدهند: از دست ما رفتند. و بر ضد خود گواهی میدهند که کافر بودهاند (٣٧) « 154 »