[ولی آرزویشان صادقانه نیست،] بلکه آنچه پیشتر [از حقانیت توحید و معاد و نبوت، در باطن خود] پنهان میداشتند، [و حاضر نبودند به آن اقرار کنند] برای آنان روشن شده [که چنین آرزوی برگشت به دنیا میکنند،] و اگر [به دنیا] بازگردانده شوند یقیناً به آنچه [از کفر و شرک] که از آن نهی شدند باز میگردند، مسلماً آنان دروغگویند (٢٨) [زمانی که در دنیا بودند] میگفتند: جز این زندگی دنیای ما زندگی دیگری وجود ندارد، و [پس از مرگ] برانگیخته نمیشویم! (٢٩) اگر ببینی هنگامی که در پیشگاه پروردگارشان بازداشت شدهاند [وضعی شگفتانگیز میبینی!] خداوند میفرماید: آیا این [برانگیختهشدن]، حق نیست؟ میگویند: آری، سوگند به پروردگارمان حق است. خداوند میگوید: پس به کیفر اینکه همواره منکر [معاد] بودید این عذاب را بچشید! (٣٠) کسانی که لقای خدا را انکار کردند قطعاً به خسران واقعی دچار شدند تا آنگاه که قیامت غافلگیرانه به سراغشان آید، در آن حال میگویند: ای دریغ و افسوس بر ما! که در دنیا [از تکالیف خود] کوتاهی کردیم. آنان بار سنگین گناهانشان را بر دوش میکشند، آگاه باشید! بد باری بر دوش میکشند! (٣١) زندگی دنیا [بدون ایمان و عمل صالح] جز بازی و سرگرمی نیست، یقیناً سرای آخرت برای آنانکه همواره از خدا [اطاعت کرده، و از محرّماتش] میپرهیزند بهتر است، آیا [دربارۀ تفاوت اصولی بین دنیا و آخرت] نمیاندیشید؟ (٣٢) آنچه را [کافران و مشرکان بر ضد تو] میگویند میدانیم که تو را غمگین میکند، [غمگین مباش؛ چون] تو را منکر نمیشوند؛ بلکه ستمکاران، آیات خدا را انکار میکنند (٣٣) بهیقین پیش از تو رسولانی در معرض انکار قرار گرفتند و بر انکار و آزاری که دیدند شکیبایی ورزیدند، تا یاری ما به آنان رسید، [شکیبایی تو نیز عامل یاری ماست،] روشهای خداوند را تغییردهندهای نیست، همانا بخشی از سرگذشت پیامبران [در آیاتی که پیش از این نازل شده] به تو رسیده است (٣٤) چنانچه رویگردانی آنان [از قرآن و نبوت] بر تو گران است اگر بتوانی زیرگذری در زمین بزنی، یا نردبانی برای راهیافتن به آسمان فراهم کنی تا [از زیرگذر زمین و دل آسمان] معجزهای [دیگر، غیر قرآن] برای آنان بیاوری [انجام ده]! [ولی این خودخواهانِ لجوج ایمان نمیآورند،] اگر خداوند میخواست همۀ آنان را [از روی جبر] بر بلندای هدایت جمع میکرد، [ولی هدایتِ اجباری برای انسان، فاقد ارزش است،] پس هرگز [در مورد روحیات و حالات آنانکه خواهان هدایت نیستند] از بیخبران مباش! (٣٥) « 131 »