چون موسی معجزات روشن ما را برای آنان آورد، گفتند: اینها جز جادویی ساختگی نیست، و نشنیدهایم که این [ادعای نبوت و ارائۀ معجزات] در [میان] پدران گذشتۀ ما بوده باشد (٣٦) موسی گفت: پروردگارم به کسی که از نزد او هدایت آورده، و به کسی که فرجام نیک برای اوست داناتر است، بیتردید ستمکاران [در هیچ کاری] پیروز نمیشوند (٣٧) فرعون گفت: ای سران [کشورم]! من جز خودم هیچ معبودی برای شما نمیشناسم، پس ای هامان! برایم بر گِل [آتش] بیفروز! و [با آجرهای محکمِ به دستآمده از آن] برجی بلند بساز! به امید اینکه بر معبودِ [آسمانی] موسی آگاه شوم؛ گرچه من او را [دربارۀ اینکه جهان هستی معبودِ یکتایی دارد] از دروغگویان میدانم (٣٨) فرعون و سپاهیانش در زمین ظالمانه [در برابر حق] گردنکشی کردند، و پنداشتند بهسوی ما [برای محاکمۀ عادلانه] بازشان نمیگردانند (٣٩) پس او و سپاهیانش را [با دست قدرت خود] گرفته و به دریا افکندیم؛ بنابراین با دقت بنگر که سرانجام ستمگران چگونه بود (٤٠) و آنان را [به کیفر گردنکشی و طغیانشان] پیشوایانی گرداندیم که همواره مردم را دعوت به آتش [دوزخ] میکنند، و روز قیامت از طرف اَحدی یاری نخواهند شد (٤١) آنان را در این دنیا با لعنتِ پیدرپی بدرقه کردیم، و روز قیامت نیز از منفوران رسوا خواهند بود (٤٢) پس از آنکه اقوام پیشین [چون قوم نوح، هود، صالح و لوط] را [به سبب فسق و فجورشان] به هلاکت رساندیم، به موسی کتابی که برای مردم وسیلۀ روشنگری و هدایت و رحمت بود عطا کردیم تا متذکر [حقایق] شوند (٤٣) « 390 »