آنان را از روز حسرت که کار از کار گذشته باشد بترسان! اینان [درحالی‌که فرصتشان رو به پایان است هنوز] در غفلتی [عمیق] به سر می‌برند، و [به معاد] ایمان نمی‌آورند (٣٩) ماییم که [نهایتاً با نابودشدن مالکیت‌های اعتباری،] زمین و همۀ کسانی را که روی آن هستند به ارث می‌بریم، و همه به‌سوی ما بازگردانده می‌شوند (٤٠) در این کتاب [که به تو وحی کردیم] ابراهیم را یاد کن، مسلّماً او پیامبری بسیار راستگو [و درست‌کردار] بود (٤١) زمانی که به پدر[خوانده] خود گفت: پدرم! چرا مجسمه‌ای را می‌پرستی که نمی‌شنود و نمی‌بیند، و قدرت برطرف‌کردن هیچ آسیبی را از تو ندارد؟! (٤٢) ای پدر! همانا برای من [از طریق وحی] دانشی آمده که برای تو نیامده؛ بنابراین از من پیروی کن تا تو را به راهی درست و بی‌عیب هدایت کنم (٤٣) ای پدر! شیطان را نپرست؛ زیرا شیطان همواره در برابر خداوند سرکش و نافرمان است (٤٤) ای پدر! می‌ترسم عذابی از سوی خدای رحمان به تو رسد، در نتیجه برای اَبد همدم شیطان شوی (٤٥) گفت: ای ابراهیم! آیا از معبودان من رویگردانی؟ اگر [از مخالفت با معبودانم] بازنایستی سنگسارت می‌کنم، و [تا از من آسیبی به تو نرسیده] زمانی طولانی از من دور شو! (٤٦) [ابراهیم] گفت: سلام [فراق و جدایی] بر تو، به‌زودی برایت از پروردگارم درخواست آمرزش می‌کنم؛ زیرا او همواره به من بسیار مهربان و نیکوکار است (٤٧) من از شما و معبودانی که به‌جای خداوند می‌خوانید کناره می‌گیرم، و فقط پروردگارم را می‌خوانم، امید است در خواندنِ پروردگارم [از اجابت] بی‌بهره نباشم (٤٨) چون از آنان و آنچه را در برابر خدا می‌پرستیدند کناره گرفت اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم، و هریک را پیامبر قرار دادیم (٤٩) و از رحمت خود به آنان عطا کردیم، و برای آنان نامِ نیکِ بلندمرتبه برجا نهادیم (٥٠) در این کتاب که به تو وحی کردیم [سرگذشت] موسی را یاد کن، بی‌تردید او [انسانی] خالص‌شده [از همۀ آلودگی‌ها]، و فرستاده‌ای دارای مقام نبوت بود (٥١) « 308 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن