خانوادهاش و مانندشان را با آنان به او بخشیدیم [تا] رحمتی از سوی ما [به او] و تذکری برای خردمندان [باشد، که ما با هر صاحبِ ایمان و صبری اینگونه رفتار میکنیم] (٤٣) [ایوب بهخاطر کمصبری همسرش در برابر آزمایشِ حق، سوگند خورده بود او را تنبیه کند، خداوند برای عنایت به همسرش، خطاب کرد:] یک دسته ترکۀ چوب خشک و تر را با دستت بگیر و با آن [همسرت را بهصورتی نرم و بدون آزار] بزن، و سوگندت را مشکن. همانا ما او را شکیبا یافتیم، نیکو بندهای [بود]، بهراستی بسیار بازگشتکننده [به خداوند] بود (٤٤) و بندگان ما ابراهیم، اسحاق و یعقوب را به یاد آر، که دارای قدرت و بینش بودند (٤٥) ما آنان را با خصلت آخرتاندیشی [از هر شائبه و عیبی] خالص ساختیم (٤٦) مسلّماً آنان در پیشگاه ما از برگزیدگان و نیکانند (٤٧) و اسماعیل و «الیسَع» و «ذوالکفل» را به یاد آر که همه از خوبانند (٤٨) این [سرگذشتها] مایۀ تذکر و پند است، و بیتردید برای پرهیزگاران فرجامی نیک خواهد بود (٤٩) [آن فرجام نیک] بهشتهای جاویدانی [است] که درهایش را به روی آنان گشودهاند (٥٠) درحالیکه در آنها [بر تختها] تکیه میزنند، و میوههای فراوان و نوشیدنی [دلخواهشان] را در آن [محلِ امن] خواهان میشوند (٥١) کنارشان همسرانی هستند که فقط به شوهرانشان عشق میورزند، و [با شوهرانشان] همسنّ و سال هستند (٥٢) [ای پرهیزگاران!] این است آنچه برای روز قیامت به شما وعده میدادند (٥٣) [آری] این است عطای ما که پایانی برایش نیست (٥٤) این [پاداشِ پرهیزگاران است،] و قطعاً برای طغیانگران فرجامِ شوم و ناگواری است (٥٥) [و آن فرجامِ شوم] دوزخ [است] که در آن وارد می شوند، و بد بستری است (٥٦) این آب جوشان و خونابۀ چرکینِ متعفّن است که الزاماً باید آن را بچشند (٥٧) و انواع دیگری از همینگونه [عذاب برای آنان خواهد بود] (٥٨) [به طاغیان میگویند:] اینان گروهی [از پیروان شما] هستند که با فشار و سختی همراه شما وارد [دوزخ] میشوند، [طاغیان میگویند:] ایشان را خوشآمد مباد! مسلّماً در آتش خواهند سوخت (٥٩) [پیروان] میگویند: بلکه بر خودِ شما خوشآمد مباد! شما این [عذاب] را از پیش برای ما فراهم کردید، و بد قرارگاهی است (٦٠) [آنگاه] میگویند: پروردگارا! هرکس این [عذاب] را از پیش برای ما فراهم کرده عذابش را در آتش [دوزخ] دوچندان کن! (٦١) « 456 »