به کسانی که مورد هجوم و جنگ قرار می‌گیرند اجازۀ [جنگ برای دفاع از خود] داده شده؛ به این دلیل که مورد ستم قرار گرفته‌اند، و البته خداوند بر یاری‌دادن به آنان تواناست (٣٩) هم‌آنان که ظالمانه از خانه‌هایشان بیرون رانده شدند فقط برای این‌که می‌گفتند: پروردگار ما خداوند یکتاست. و اگر خداوند [ستم و زیان‌رسانی] برخی از مردمِ [جنایت‌پیشه] را به‌وسیلۀ بعضی از مردمِ [مؤمن] دفع نمی‌کرد هرآینه صومعه‌ها، کلیساها، کنیسه‌ها و مساجدی که در آن‌ها بسیار یاد خدا می‌شود ویران می‌شد، به‌یقین خداوند به کسانی که [دین] او را یاری می‌کنند، یاری می‌دهد، بی‌تردید خداوند نیرومند و توانای شکست‌ناپذیر است (٤٠) هم‌آنان که چون در زمین فرمانروایی‌عطایشان می‌کنیم نماز را [با شرایط ویژه‌اش] می‌خوانند و زکات می‌پردازند، و [مردم را] به کارهای پسندیده وامی‌دارند و از کارهای زشت بازمی‌دارند، و فرجامِ [همۀ] کارها فقط در اختیار خداست (٤١) اگر تو را انکار می‌کنند [کار تازه‌ای نیست]، پیش از اینان هم قوم نوح و عاد و ثمود [پیامبرانشان را] انکار کردند (٤٢) و [نیز] قوم ابراهیم و قوم لوط [اهل انکار بودند] (٤٣) و همچنین اهل مَدین [منکر شعیب شدند]، و موسی را [هم] انکار کردند، پس کافران را مهلت دادم، سپس آنان را [به عذابی سخت] دچار کردم، [بنگر که] کیفر [و انتقام] من چگونه بود! (٤٤) چه‌بسیار شهرها را درحالی‌که [اهلش] ستمکار بودند نابود کردیم، پس [به سبب نزول عذاب، سقف‌های خانه‌هایشان خراب شد، و] دیوارهایشان بر سقف‌ها فروریخت و [چه‌بسیار] چاه‌های [پُرآب] متروک افتاده، و کاخ‌های برافراشته [بی‌صاحب مانده است] (٤٥) آیا در زمین به گردش [و کاوش‌گری] نپرداخته‌اند تا برای آنان دل‌ها[ی فهیمی] پیدا شود که با آن بیندیشند، یا گوش‌هایی که با آن [اندرزها را] بشنوند؟ [حقیقت این است که فقط] چشم‌ها [که ابزار پند است از تماشای امورِ پند‌آموز] کور نمی‌شود، بلکه دل‌ها[یی هم] که در سینه‌هاست کور می‌شود (٤٦) « 337 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن