و پندارشان این بود که [برای آنان] عذابی در کار نیست، براین‌اساس [از دیدن واقعیات] کور، و [از شنیدن آیات حق] کر شدند، سپس [بعد از آگاهی و توبه‌کردن،] خداوند توبۀ آنان را پذیرفت، باز بسیاری از آنان کور و کر شدند، خداوند به آنچه انجام می‌دهند بیناست (٧١) آنان‌که [از روی اعتقاد] گفتند: خدا همان مسیح فرزند مریم است، مسلّماً کافر شدند، درحالی‌که مسیح گفت: ای بنی‌اسرائیل! خداوندِ یکتا را که پروردگارِ من و پروردگار همۀ شماست بپرستید، مسلّماً هرکس برای خداوند [در ربوبیت و خالقیت] شریک قائل شود خداوند بهشت را بر او حرام کرده، و جایگاهش آتش است، و برای ستمکاران هیچ یاوری نخواهد بود (٧٢) آنان‌که گفتند: خدا یکی از [این] سه [عنصر: پدر، پسر و روحُ‌القُدُس] است. قطعاً کافر شدند، درحالی‌که هیچ معبودی جز خداوند یکتا وجود ندارد، و اگر از آنچه می‌گویند بازنایستند قطعاً به کافرانِ از آنان عذاب دردناکی خواهد رسید (٧٣) آیا [با توبه‌کردن از عقیدۀ شرک‌آلودِ تثلیث] به‌سوی خدا بازنمی‌گردند و از او درخواست آمرزش نمی‌کنند؟ درحالی‌که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٧٤) مسیح فرزند مریم جز فرستاده‌ای [از سوی خدای یکتا] نیست که پیش از او پیامبرانی [آمدند و] درگذشتند، و مادرش زنِ [درست‌کردار و] راست‌گفتاری بود، هر دو [مانند دیگر انسان‌ها] غذا می‌خوردند، با دقت بنگر چگونه دلایل را برای آنان بیان می‌کنیم [تا بدانند تولدیافتگان و نیازمندانِ به خوراک، خدا نیستند،] آن‌گاه با دقت بنگر که آنان را چگونه [از حق به‌سوی باطل] بازشان می‌گردانند؟! (٧٥) بگو: آیا به‌جای خداوند چیزی را می‌پرستید که اختیار هیچ زیان و سودی را برای شما ندارد؟! درحالی‌که خداوند شنوا[ی همۀ گفتارها] و دانا[ی به همۀ امور] است (٧٦) « 120 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن