زنان مطلّقه را در حد توانایی خویش در خانه‌ای که خود سکونت دارید سکونت دهید، و [در نفقه و مسکن و برخوردها] آزارشان ندهید تا [زندگی را] بر آنان تنگ کنید [که مجبور به ترک خانه و نفقه شوند]، چنانچه باردار باشند هزینۀ آنان را تا زمانی که وضع حمل کنند بپردازید، اگر کودک شما را شیر دهند اجرت [شیردادن]شان را بدهید، و [در مورد شیردادنِ به کودک و طریقۀ نگهداری‌اش] با یکدیگر به‌صورتی پسندیده مشورت کنید، چنانچه کارتان به مشکل [و عدم توافق] رسید زنی دیگر [با هزینۀ پدر]، کودک را شیر دهد (٦) بر توانگر است که [همسر مطلّقۀ بچه‌دارش را] از توانگری‌اش هزینۀ [مناسب] دهد، و کسی که دچار تنگدستی شده از آنچه خدا به او عطا کرده [هزینه] بپردازد، خداوند کسی را جز به [اندازۀ] رزقی که به او داده تکلیف نمی‌کند، همانا خداوند پس از سختی آسانی قرار می‌دهد (٧) چه‌بسیار آبادی‌هایی که [اهلش] از فرمان پروردگار و رسولانش سرپیچی کردند، پس ما آنان را به حساب سختی محاسبه کردیم و به عذاب بسیار شدیدی دچار ساختیم (٨) آنان پیامد تلخ و شوم کارشان را چشیدند، و عاقبتِ کارشان خسارتِ [سنگینی] بود (٩) خداوند برای آنان [در آخرت] عذابی سخت آماده کرده است، پس ای خردمندانِ مؤمن! از خدا [اطاعت کنید و از محرّماتش] بپرهیزید، به‌راستی خداوند [برای تأمین سعادت دنیا و آخرتتان] به‌سوی شما مایۀ تذکر و بیداری فرستاده است (١٠) [و آن] پیامبری [است] که آیات روشنگر خداوند را بر شما می‌خواند تا مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام داده‌اند از تاریکی‌ها به‌سوی نور ببرد، آری کسانی را که به خداوند ایمان بیاورند و کار شایسته انجام دهند در بهشت‌هایی که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است وارد می‌کند، درحالی‌که در آن‌جا همواره جاودانه‌اند، همانا خداوند رزق [بهشت] را برای آنان نیکو قرار داده است (١١) خداست که هفت آسمان را آفرید، و از زمین همانند آن‌ها را [پدید آورد]، همواره فرمان [او] در میان آن‌ها نازل می‌شود تا بدانید که خداوند بر هر کاری تواناست، و این‌که علم خداوند بر هرچیزی احاطه دارد (١٢) « 559 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن