خداوند خانههایتان را برای شما مایۀ آرامش قرار داد، و برای شما از پوست چهارپایان [چون شتر و گاو و گوسفند، و نیز] خیمههایی پدید آورد که آن را روز کوچکردن و روز ماندنتان، [در جابهجاکردن] سبُک مییابید، و [به سود شما] از پشم و کرک و موی چهارپایان تا زمانی معین وسایل [زندگی] و کالا[ی تجارت] فراهم آورد (٨٠) خداوند برای شما از آنچه آفریده سایههایی قرار داد، و از کوهها پناهگاههایی ساخت، و جامههایی برای شما پدید آورد که از گرما نگاهتان میدارد، و نیز پیراهنهایی [مقاوم] که شما را از [آسیب] جنگ حفظ میکند، [خداوند] اینگونه، نعمتهایش را بر شما تمام میکند تا تسلیم [او] شوید (٨١) پس اگر [بعد از این همه لطف و رحمت،] روی [از حق] گرداندند [اندوه مخور؛ زیرا] فقط رساندن آشکار [پیام وحی] بر عهدۀ توست (٨٢) آنان نعمتهای خدا را میشناسند، ولی [از روی کبر و غرور] آن را [عملاً] انکار میکنند، و بیشترشان کافرند (٨٣) روزی را یاد کن که از هر امتی گواهی [از نیکان و صالحانشان را] برمیانگیزیم [تا به اعمال امتها گواهی دهند،] آنگاه به کافران نه اجازۀ [عذرخواهی] داده میشود، و نه از آنان میخواهند که برای جلب خشنودی [خداوند] کاری کنند (٨٤) چون ستمکاران عذاب را ببینند [درمییابند که راه گریزی از آن نیست،] پس [به سبب ستمشان] نه عذاب از آنان سبُک میشود، و نه مهلتشان میدهند (٨٥) و زمانی که مشرکان [در قیامت] بُتهایشان را [که شریکان خداوند در کارگردانی امورشان قرار داده بودند] ببینند، میگویند: پروردگارا! اینانند شریکانی که ما بهجای تو میپرستیدیم، [و مسبّب گمراهی ما بودند.] ولی شریکان به آنان پاسخ میدهند: یقیناً شما دروغگو هستید؛ [زیرا مسبّب گمراهی شما هوای نفس و تکبّر خودتان بود] (٨٦) در آن روز [همۀ مشرکان] در برابر خداوند سرتسلیم فرود میآورند، و معبودانی که [به] دروغ [به عنوان شریکانِ خدا بر خدا] میبستند از دستشان میروند (٨٧) « 276 »